Καραμπόλα δε συνέβη

Είχαμε πιει πολύ όταν ξημέρωνε εκείνη η νύχτα

Όλο το βράδυ ξέφρενα χορεύαμε, 

γελώντας, κλαίγοντας, 

σκοτάδια καίγοντας 

και κάθε μας ήττα.

Πυρκαγιά τα αγγίγματα αινίγματα τα φιλιά, 

εκτυφλωτικά στα βλέμματά μας όλα

και είχε κίνηση πολύ ανάμεσα στ' αστέρια  θυμάμαι..
Για καραμπόλα κίνδυνος θάνατος σωστός, εκείνη η νύχτα 

μα εσύ μου έλεγες, να μη φοβάμαι

Κερνούσαμε κι όλου του κόσμου τους ερωτευμένους 

κείνη τη νύχτα.

Κλείναμε τα μάτια, η σύγκρουση αναπόφευκτη. 

Εκατομμύρια οι ευχές που δίπλα μας ξυστά περνούσαν 

σαν απεγνωσμένοι, μεθυσμένοι κομήτες
 κι οι δικές μας, κομήτες κι αυτές, αλήτες
κι αθώοι

Ανοίγαμε τα μάτια, 

κοιταζόμασταν κι ήταν εκείνη τη στιγμή

 σα να βγαίναμε μέσα σ' ερωτικό παροξυσμό 
από τροχαίο λες θανάσιμο 

σε φως αναστάσιμο
και αγκαλιά
και σώοι

Άλλα δε θυμάμαι πιο πολλά

μόνο πως, το ξημέρωμα 

με βρήκε παγωμένο, γυμνό και μόνο. 

Κι εσύ αλλού

Καραμπόλα δεν συνέβη κείνη τη νύχτα

Όνειρο να 'ταν;