THE FATHER | Official Trailer (2020)

Μυθικος  Χοπκινς

La casa de papel - Bella Ciao (greek subs)

Ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός τελικά; Οκ οι πρωταγωνιστές είναι οι ληστές. Γίνεται ομως να εισαι πιο πολύ με τους ληστές παρά με τους ομηρους και την αστυνομία? Κι ομως καμμια φορα.

Ευτυχια να χεις cineμεγαλωσει με... (cine list)

Λειπουν παλαιοτεροι μεγαλοι, δεν υπαρχουν αμερικανοι (αν ηταν ο απιθανος Γουντι θα ηταν πρωτος πρωτος), κλπ. Ομως προσωπικη λιστα αγαπημενων ειναι :)

-Φαραντι: Ενας χωρισμος, Το παρελθον, Ο εμπορακος, τι απεγινε η Ελλη,

-Ζβιαγκιντσεφ: Επιστροφη, Λεβιαθαν, Χωρις αγαπη

-Ιναριτου: Biutiful, Αμορες Περος, Βαβελ, Birdman

-Nuri Ceylan: Χειμερια ναρκη, τρεις πιθηκοι, Once Upon a Time in Anatolia

-Χανεκε: Αμουρ, λευκη κορδελα, Cache

-Αρονοφσκι: reqviem for a dream, black swan, the fountain,

-Λ.Φ.Τριερ: Dogvile, δαμαζοντας τα κυμματα, χορευοντας στο σκοταδι

Μα παααανω απ ολους: Θ.Αγγελοπουλος,
ο θιασος, ταξιδι στα κυθηρα, τοπιο στην ομιχλη, ο μελισσοκομος, το μετεωρο βημα του πελαργου, το λιβαδι που δακρυζει, το βλεμμα του Οδυσσεα, μια αιωνιοτητα και μια μερα, η σκονη του χρονου. 

Κι αχ αυτη η "αλλη θαλασσα"...

Αγαπηηη μου

A ρε ...

Θοδωρος Αγγελοπουλος

Ακουστε με. Δεν λυπαμαι που εφυγα ετσι αδοξα.

Προλαβα στη ζωη μου και εκανα και γευτηκα πολλα. Τοσα που πολλοι αλλοι ανθρωποι θα ζηλευαν. Νιωθω πληρης για ολα αυτα. Περισσοτερο για την αγαπη αυτων που βιωσαν το εργο μου και του δωσαν αξια και μεγεθος.

Για ολους αυτους λοιπον λεω τα παρακατω λογια.

Εδω θα ειμαι. Εδω θα ειμαι για σας. Θα ζω διπλα σας μεσα απ τις ταινιες μου. Θα καθομαστε στον ιδιο καναπε πινοντας το ποτο μας, παρακολουθωντας τες οταν κανουμε κεφι και κουβεντιαζοντας γι αυτες, για αλλα, για ολα.

Καλη συνεχεια

ΥΓ. Ισως να προλαβαινα μονο να ειχα τελειωσει την "αλλη θαλασσα". Αυτο ισως μονο..

Θόδωρος Αγγελόπουλος "Η σκόμη του χρόνου"

The Dust of Time (Η σκονη του χρονου)

Ενας σκηνοθέτης γυρίζει μια ταινία με βάση την ερωτική ιστορία των γονιών του, της Ελένης και του Σπύρου. Εκείνη φοιτήτρια από τη Θεσσαλονίκη που πιάνεται επί Εμφυλίου και αποδρά απ'τις φυλακές για να καταλήξει στην Τασκένδη, όπου μετά από χρόνια θα έρθει να τη βρει ο Σπύρος, έχοντας περάσει όλο αυτό το διάστημα ψάχνοντάς την. Όμως θα χωριστούν πάλι, κι εκείνη θα καταλήξει στη Σιβηρία, όπου θα γνωρίσει το Γιάκομπ, που έχει διαγραφεί απ'το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Αλλά οι δρόμοι του Σπύρου και της Ελένης θα ανταμώσουν κάποια στιγμή ξανά.
Έως ότου φτάνουμε στην Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1999, μια μέρα πριν αλλάξει ο αιώνας. Ο Σπύρος, η Ελένη, ο Γιάκομπ βρίσκονται στο Βερολίνο, όπου ο γιος του ζεύγους γυρίζει το φιλμ του, αλλά ταυτόχρονα αναζητά την κόρη του, Ελένη, που το έχει σκάσει..

Μετά το εξαιρετικό "Λιβαδι που δακρυζει" ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επιστρέφει με το δεύτερο μέρος της Τριλογίας του, τη "Σκόνη του χρόνου".
Διηγείται την ιστορία του 20ού αιώνα, εποχή που ο ιστορικός Eric Hobsbawm έχει χαρακτηρίσει "Εποχή των άκρων"..
Αρχικά, η Ελλάδα και όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της Χούντας και του Εμφυλίου. Η βοήθεια από τη Μόσχα που δεν ήρθε ποτέ, η αλλαγή τροχιάς του τίτο, η Βάρκιζα. Μια απογοήτευση που κόστισε σε πολύ κόσμο.. Αλλά και το τι γινόταν παγκοσμίως εκείνη την περίοδο ήταν ασύλληπτο : υπαρκτός σοσιαλισμός σε Σοβιετική Ένωση, Βαλκάνια, Ανατολικό Βερολίνο, κλπ αλλά και ο πόλεμος στο Βιετνάμ αργότερα, μέχρις όλα να καταρρεύσουν το 1989. Πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, πτώση του Τείχους, αστ

ικές θεωρίες τύπου Fukuyama περί τέλους της ιστορίας. Τσάκισμα των ελπίδων, των ιδανικών, των προσδοκιών ολόκληρων γενεών.

Όλα αυτά περνάνε πολύ εύστοχα μέσα από την ταινία.

Σπαρακτική η σκηνή με την Ελένη, το Σπύρο και το Γιάκομπ να περπατούν επί 1999 στο Βερολίνο, μια πόλη την οποία είχαν προλάβει αλλιώς και πως την βρίσκουν. Πλέον, έχουν καταλήξει εκτός των πραγμάτων, εκτός των εξελίξεων.. Αυτοί, οι αγωνιστές, οι ιστορικές φιγούρες τις οποίες ξέρασε η ιστορία.. Όλα τα γεγονότα αυτά μπορεί να κάνουμε τώρα σα να ήταν πολλά πολλά χρόνια πριν, τα έχει σκεπάσει η σκόνη του χρόνου.

Όμως, είναι σκόνη.

Λίγο να ακουμπήσεις το χέρι σου σε αυτή και έχει φύγει. Οι μνήμες είναι νωπές ακόμη. Και οι σημερινές γενιές και ο τρόπος ζωής και αντίληψής τους έχει διαμορφωθεί με βάση αυτά τα γεγονότα. Όπως και η πικρία των τότε πρωταγωνιστών..

Διάβαζα μια συνέντευξη του Αγγελόπουλου για το φιλμ και αυτό που μου έμεινε ήταν η περιγραφή του ενόσω γύριζε τη σκηνή όπου ανακοινώνεται στην ΕΣΣΔ ο θάνατος του Στάλιν. Ενώ λοιπόν γυρίζεται η συγκεκριμένη σκηνή, ο κόσμος που πέρναγε, οι απλοί κάτοικοι της περιοχής έκλαιγαν. Ένιωθαν ότι το ζούσαν ξανά..

Ισως το φιλμ να μην ηταν αναγκαιο να επεκταθει και στην ιστορία του γιου-σκηνοθέτη και της κόρης του. Σε καποιους δειχνει καπως περιττο. Ίσως ακομη και ο Willem Dafoe να σταθηκε καπως λιγος τελικα γι'αυτό το ρόλο.. Παντως ο Bruno Ganz ηταν καταπληκτικος(κράταγε την ταινία) και η Irène Jacob επισης πολυ καλη, την οποία είχα να δω από την εποχη Kieslowski. Η φωτογραφία (αιθέρια), η μουσική (πιάνο σόλο κυρίως) και η σκηνοθεσία (μονοπλάνα) ήταν εκπληκτικά για άλλη μια φορά, αν και δεν υπήρχαν οι αριστουργηματικές σκηνές με τον άριστο συνδιασμό των τριών που έχουμε συναντήσει στις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Το σενάριο επίσης (έκανε μια κοιλιά στη μέση, αλλα επέστρεφε δριμύτερο στο τέλος, όπου το φινάλε σε αποζημίωνε), ήταν πολύ δυνατό.

Γενικά μιλάμε για μια πολύ καλή ταινία, αλλά και για μια ταινία κάπως κατώτερη των προσδοκιών σε σχέση με τις προηγούμενες του Αγγελόπουλου..

The Reader (Σφραγισμενα χειλη)

Η ταινία ήταν πραγματικά το κάτι άλλο. Ένα σοκ, μια ψυχρολουσία και αφορμή για πολλές πολλές σκέψεις και συζήτηση..


Υπόθεση
Ο 15χρονος Michael Berg αρρωσταίνει στο δρόμο από το σχολείο στο σπίτι του και κατεβαίνει έτοιμος να καταρρεύσει από το λεωφορείο. Μια όμορφη γυναίκα τον βοηθά και εκείνος αφού αναρρώνει επιστρέφει με ένα μπουκέτο λουλούδια για να την ευχαριστήσει. Γρήγορα αναπτύσσεται μεταξύ τους μια έντονη ερωτική σχέση, την οποία όμως σκιάζουν σκοτεινά μυστικά.


Αξιολόγηση
Η δυτική λογοτεχνία, κατά τα λεγόμενα στην ταινία, στηρίζεται σε ανθρώπους που κρύβουν μυστικά, προβάλλει χαρακτήρες, που κατέχουν περισσότερες πληροφορίες από τους αναγνώστες, πληροφορίες που αποκαλύπτονται στις κατάλληλες δόσεις και την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Το πως ένας συγγραφέας, ένας σεναριογράφος, ένας σκηνοθέτης διαχειρίζεται, φωτίζει αυτά τα μυστικά είναι που διαχωρίζει ένα έργο αδιάφορο από ένα έργο σπουδαίο!


Έτσι και στο Reader ο Stephen Daldry, σκηνοθέτης του αριστουργηματικού The Hours κατέχει πολύ καλά την τέχνη της αφήγησης, ξέρει να ξεδιπλώσει τα μυστικά και τα νοήματά της ιστορίας, που διηγείται, την κατάλληλη χρονική στιγμή και καταφέρνει να αναστατώσει και να συγκινήσει τους θεατές όσο λίγοι!

Η συλλογική ντροπή ενός λαού για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι Ναζί και η αδιέξοδη (ως τις μέρες μας) αναζήτηση κάθαρσης από αυτά, το δίλημμα της υποταγής στο δίκαιο που προστάζει και ακόμα και αν είναι άδικο πρέπει να το εφαρμόζουμε (βλ. φιλοσοφία του δικαίου του Κέλσεν), τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας, οι αδιέξοδοι ερωτες και η υπακοή σε προσωπικούς κώδικες ηθικής, όλα αυτά σχολιάζονται αριστοτεχνικά από το σκηνοθέτη.


Ο Daldry παίρνει το πολυδιαβασμένο και πολυβραβευμένο ομώνυμο μυθιστόρημα του καθηγητή νομικής Bernhard Schlink και στα χέρια του αυτό μετατρέπεται σε μια ταινία άκρως συναρπαστική να παρακολουθήσεις και μια εξαιρετική αφορμή τόσο να βυθιστείς στα πλούσια νοήματά της όσο και να ενεργοποιήσεις χωρίς ενοχές τους δακρυγόνους αδένες σου!

Με άρτια μουσική υπόκρουση (έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι είναι Phillip Glass, αλλά δεν είναι!), με εξαιρετική σκηνοθετική αναπαράσταση της εποχής της μεταπολεμικής Γερμανίας, και κυρίως
με μια εκπληκτική ερμηνεία της Kate Winslet που ξεγυμνώνεται ψυχή τε και σώματι μη μπορώντας να αγνοηθεί από τα βραβεία Όσκαρ,
η ταινία συγκαταλέγεται στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και οι τύψεις ενός λαού, ακόμα πολύ μπερδεμένου για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ποτέ πριν δεν είχαν αποτελέσει ένα θέαμα τόσο mainstream και ταυτόχρονα τόσο συναρπαστικό όσο τώρα!



Ανατριχιαστικές οι σκηνές που παραλαμβάνει τις κασέτες του Michael και που αρχίζει να διαβάζει Τσέχωφ..

Eξαιρετική ερμηνεία και από τον Ralph Fiennes. Kαι να μη ξεχάσω τη λατρεία μου, τον Bruno Ganz ως καθηγητή που αποδεικνύει πανηγυρικά πως και ενός λεπτού ρόλο να παίξει, δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητος..