The Reader (Σφραγισμενα χειλη)

Η ταινία ήταν πραγματικά το κάτι άλλο. Ένα σοκ, μια ψυχρολουσία και αφορμή για πολλές πολλές σκέψεις και συζήτηση..


Υπόθεση
Ο 15χρονος Michael Berg αρρωσταίνει στο δρόμο από το σχολείο στο σπίτι του και κατεβαίνει έτοιμος να καταρρεύσει από το λεωφορείο. Μια όμορφη γυναίκα τον βοηθά και εκείνος αφού αναρρώνει επιστρέφει με ένα μπουκέτο λουλούδια για να την ευχαριστήσει. Γρήγορα αναπτύσσεται μεταξύ τους μια έντονη ερωτική σχέση, την οποία όμως σκιάζουν σκοτεινά μυστικά.


Αξιολόγηση
Η δυτική λογοτεχνία, κατά τα λεγόμενα στην ταινία, στηρίζεται σε ανθρώπους που κρύβουν μυστικά, προβάλλει χαρακτήρες, που κατέχουν περισσότερες πληροφορίες από τους αναγνώστες, πληροφορίες που αποκαλύπτονται στις κατάλληλες δόσεις και την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Το πως ένας συγγραφέας, ένας σεναριογράφος, ένας σκηνοθέτης διαχειρίζεται, φωτίζει αυτά τα μυστικά είναι που διαχωρίζει ένα έργο αδιάφορο από ένα έργο σπουδαίο!


Έτσι και στο Reader ο Stephen Daldry, σκηνοθέτης του αριστουργηματικού The Hours κατέχει πολύ καλά την τέχνη της αφήγησης, ξέρει να ξεδιπλώσει τα μυστικά και τα νοήματά της ιστορίας, που διηγείται, την κατάλληλη χρονική στιγμή και καταφέρνει να αναστατώσει και να συγκινήσει τους θεατές όσο λίγοι!

Η συλλογική ντροπή ενός λαού για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι Ναζί και η αδιέξοδη (ως τις μέρες μας) αναζήτηση κάθαρσης από αυτά, το δίλημμα της υποταγής στο δίκαιο που προστάζει και ακόμα και αν είναι άδικο πρέπει να το εφαρμόζουμε (βλ. φιλοσοφία του δικαίου του Κέλσεν), τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας, οι αδιέξοδοι ερωτες και η υπακοή σε προσωπικούς κώδικες ηθικής, όλα αυτά σχολιάζονται αριστοτεχνικά από το σκηνοθέτη.


Ο Daldry παίρνει το πολυδιαβασμένο και πολυβραβευμένο ομώνυμο μυθιστόρημα του καθηγητή νομικής Bernhard Schlink και στα χέρια του αυτό μετατρέπεται σε μια ταινία άκρως συναρπαστική να παρακολουθήσεις και μια εξαιρετική αφορμή τόσο να βυθιστείς στα πλούσια νοήματά της όσο και να ενεργοποιήσεις χωρίς ενοχές τους δακρυγόνους αδένες σου!

Με άρτια μουσική υπόκρουση (έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι είναι Phillip Glass, αλλά δεν είναι!), με εξαιρετική σκηνοθετική αναπαράσταση της εποχής της μεταπολεμικής Γερμανίας, και κυρίως
με μια εκπληκτική ερμηνεία της Kate Winslet που ξεγυμνώνεται ψυχή τε και σώματι μη μπορώντας να αγνοηθεί από τα βραβεία Όσκαρ,
η ταινία συγκαταλέγεται στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και οι τύψεις ενός λαού, ακόμα πολύ μπερδεμένου για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ποτέ πριν δεν είχαν αποτελέσει ένα θέαμα τόσο mainstream και ταυτόχρονα τόσο συναρπαστικό όσο τώρα!



Ανατριχιαστικές οι σκηνές που παραλαμβάνει τις κασέτες του Michael και που αρχίζει να διαβάζει Τσέχωφ..

Eξαιρετική ερμηνεία και από τον Ralph Fiennes. Kαι να μη ξεχάσω τη λατρεία μου, τον Bruno Ganz ως καθηγητή που αποδεικνύει πανηγυρικά πως και ενός λεπτού ρόλο να παίξει, δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητος..