24/3/08

Ο Ζαφειρης του κυρΠαμινου.

Ο ΚυρΠαμινος ηταν πολυ ομορφος αντρας.Ψηλος με γαλανα ματια, παραστημα σπαθι. Λιγομιλητος και επιβλητικος. Μαγκας της παλιας κοπης. Ζουσε σ' ενα απο τα προσφυγικα της Δραπετσωνας. Εκανε οικογενεια μεγαλη. Φιλους δεν ειχε πολλους μα ολοι τον σεβονταν και τον εκτιμουσαν. Ο καθενας ηθελε να τα χει καλα μαζι του και να' ναι φιλος του. Μα αυτος εναν ειχε μονο κολλητο. Τον παπαγαλο του!

Ζουσε και ανεπνεε με το πουλι του ο κυρ Παμινος. Ηταν στ' αληθεια ενα πανεμορφο πουλι. Πολυχρωμο, πανεξυπνο και φιλικο. Καθε πρωι που ξυπναγε ο Παμινος ετρεχε πρωτη του δουλεια να τον καλημερισει. Να του δωσει να φαει και να πιει. Να τον καθαρισει, να τον χαιδεψει κι υστερα μονο, να βαλει να ψησει τον καφε του τον πρωινο.

Το 'χε συνηθεια ετσι πως ανακατευε το μπρικι (τον καφε του δεν αφηνε κανεναν αλλον να του τον φτιαξει) να του μιλα του παπαγαλου του για το προγραμμα της ημερας. Υστερα καθονταν μαζι στο τραπεζι και πιανανε να λενε κουβεντες αντρικες για τα "χθεσινα" και τα "τρεχοντα". Επινε μια τζουρα καφε, καθαριζε το λεπτο μουστακι του, επινε και καναδυο ρουφιξιες τσιγαρο και συνεχιζε ...< Το λοιπον ρε Ζαφειρη (ετσι τον ελεγε τον παπαγαλο του) ποσο κοροιδο πρεπει να 'ναι ο Νωντας για να τρεχει πισω απ' τα φουστανια της λεγαμενης.. Μα ειναι πραμματα αυτα? Οχι πες μου ρε Ζαφειρη, το λεω λαθος?>
Κοντοστεκοταν και περιμενε απαντηση . Εκεινος διακοπτοντας το τσιμπολογημα , σηκωνε το κεφαλι του απο το πιατο, του ριχνε ενα βλεμμα ολο νοημα, εκανε ενα ξαφνικο τιναγμα στο κορμι του και συνεχιζε το μασουλημα .
< Ιδιος εισαι ρε μπαγασα με μενα> του πεταγε τοτε ο Παμινος που τον ειχε σαν παιδι του πραγματικο και χαιδευε το μουστακι του χαμογελωντας ταυτοχρονα απο ικανοποιηση.
Λιγες φορες χαμογελουσε ο Παμινος. Ηταν βαρυς αντρας στη γειτονια.
Στο δρομο κυκλοφορουσε παντα στην τριχα, κουστουματος κι ατσαλακωτος με ενα φρεσκο λουλουδι στο πετο και τον Ζαφειρη του στον ωμο.

Τον κακο καιρο ο Ζαφειρης δεν ξεκολλουσε απ' τη θεση του. Τις λιακαδες ομως συνηθιζε να πεταει για λιγο γυρω του, να ξεμουδιαζει και να χαιρεται τον ηλιο ωσπου να επιστρεψει και παλι στη βαση του. Σα να 'παιρνε τα ντερτια και τις σκασιλες και των δυο, να τα πεταγε μακρυα και να γυριζε αλαφρωμενος. Καμμια φορα ο Παμινος του εβαζε τις φωνες να προσεχει, μ αυτους τους διαολους, τα αυτοκινητα μην τυχει και τον παρουν καμμια δοση κατω απ τις ροδες τους και ο Ζαφειρης χωρις δευτερη κουβεντα του κανε το χατηρι και επεστρεφε κοντα του. Ποτε δεν χαλαγε χατηρι ο ενας στον αλλο απο τοτε που 'σμιξαν. Τοτε που οπως λενε στη γειτονια ειχε γινει το κακο με την Κατινα.

Λενε, πως αυτη τη γυναικα την ειχε σε καψουρα μεγαλη ο Παμινος. Οταν ομως εγινε γνωστο οτι μια μερα που 'χε γινει χαλια στο πιοτο αυτος ξενοκοιμηθηκε με την Στελλα τη Σμυρνια του ταβερνιαρη του Χαραλαμπου, τοτε η Κατινα εκανε το λαθος, για να του τη σπασει, να κανει τα γλυκα ματια στον σιδερα το Στρατο. Αυτο ηταν. Το ιδιο βραδυ οι δυο μαγκες στησαν σαματα στο καφενειο κι εγινε της τρελλης. Μεχρι που ο Πεππας απ' τα Μανιατικα, ο κολλητος του Στρατου, τραβηξε σουγια, πισω απ την πλατη του Παμινου να τον χαλασει! Τη στιγμη λοιπον εκεινη σαν απο θαυμα, ο παπαγαλος του Πεππα αρχισε να κραζει Παμινο! Παμινο! Γυρισε τοτε ο Παμινος, ειδε το σουγια, τραβηξε αστραπιαια μια κλωτσια στο δοξα πατρι του Πεππα και.. παρτον κατω. Επεσε πολυ ξυλο εκεινο το βραδυ αλλα η ουσια ειναι οτι τοτε, το πουλι αυτο, του 'χε σωσει κυριολεκτικα τη ζωη του Παμινου ο οποιος φευγοντας βουτηξε το ζωντανο μαζι του κι εκτοτε ο Πεππας ουτε που διανοηθηκε να τον ζητησει πισω.

Απο τοτε κυλησε πολυ νερο στ' αυλακι. Ο Παμινος παντρευτηκε, εκανε οικογενεια, παιδια κι εγγονια. Σ' ολα του ηταν αρχοντας. Μα τον παπαγαλο του, τον ειχε πανω απ ολους και ολα. Κανεις ποτε δεν τολμησε να πει κατι κακο γι αυτον. Ουτε αστεια σηκωνε ο Παμινος για τον "κολλητο" του. Καμαρωνε μοναχα οταν του λεγε κανεις με θαυμασμο.< Μωρε μπραβο ποσες λεξεις ξερει να λεει. Βρε αυτος μιλαει κανονικα !> Ολα αυτα βεβαια μεχρι εκεινη την Κυριακη.
Ειναι Σεπτεμβρης. Κυριακη πρωι ηλιολουστη. Χαρα θεου. Ο Παμινος με τον "κολλητο" του στον ωμο το κοβουν για το καφενειο. Καποια στιγμη ενα φορτηγο περναει ξυστα απο μπροστα τους κι απομακρυνεται με θορυβο. Ο Ζαφειρης τρομαζει. Σηκωνεται κι αρχιζει να πετα ψηλα. Ο Παμινος του φωναζει. <Ελα δω βρε τρελλε, γυρνα πισω>
Ο Ζαφειρης προσγειωνεται που; Θε μου στη μεση του δρομου! Το αυτοκινητο που περνουσε δεν προλαβε να κανει το παραμικρο. Το πουλι χτυπησε θανασιμα τη στιγμη ακριβως που εκανε να σηκωθει απο την ασφαλτο. Ενα και μονο τιναγμα ηταν το μονο που προλαβε με τα φτερα του. Το μοιραιο ειχε συμβει.
Κυριακη 3 Σεπτεμβριου. 09:35 ακριβως. Ο γεροΖαφειρης ηταν νεκρος!

Σε δευτερολεπτα κοσμος πολυς τον κυκλωσε απο παντου.
Ο Παμινος στη μεση, εγειρε πισω το κεφαλι προς τον ουρανο κι εκλεισε τα ματια, μα ενα δακρυ κυλησε στο παγωμενο προσωπο του. Υστερα κι αλλο. Κι αλλο μετα. Κι ενας λυγμος. Βουβος μα επιβλητικος σαν το μπο'ι' του. Τιποτα περισσοτερο.
Εβγαλε το σακκακι του, εσκυψε αργα και τ' αφησε στο δρομο μαξιλαρι.
Τον πηρε στις χουφτες του και τον τυλιξε λες κι αγκαλιαζε το σωμα του εσταυρωμενου. Τον φιλησε στο κεφαλι και τον εσφιξε στο στηθος του . Σταζοντας αιματα τα χερια του και δακρυα, σηκωθηκε. Ο κοσμος ανοιξε ευλαβικα σχεδον τον κυκλο κι εκεινος εφυγε.

Ολη η Δραπετσωνα συννεφιασε σαν τον ουρανο σαν μαθευτηκαν τα νεα.
Για πολλες μερες , λες και δεν ειχε ο κοσμος αλλα πιο σημαντικα , ολο γι αυτο συζητουσε.

Τον κυρΠαμινο εκαναν μηνες να τον ξαναδουν στη γειτονια. Λενε οτι καποιες ελαχιστες φορες που βγηκε απ το σπιτι του τον ακουσαν να μονολογει περπατωντας <τρεις μερες εβρεχε ασταματητα Ζαφειρακο μου, τρεις ολακερες μερες!> κι εδειχνε τον ουρανο.
Περιττο να πουμε πως δε δεχτηκε ποτε να παρει αλλο παπαγαλο ουτε φυσικα και αλλο ζωο, οτι κι αν του λεγαν οι δικοι του ελπιζοντας μηπως ετσι μαλακωνε το μαραζι του.

Οταν επειτα απο δυομισι χρονια εφυγε κι εκεινος απ τη ζωη, η φωτογραφια του στο μνημα ηταν -αφου ετσι θα 'θελε, οπως ελεγε η κυρα Δεσποινα η γυναικα του- εκεινη, η αγαπημενη του, η μονη που ειχε με τον Ζαφειρη του στον ωμο.

25 σχόλια:

naya είπε...

Πολυ ομορφη ιστορια..κ μου αρεσε που ειχε παπαγαλο!Τους συμπαθω πολυ πολυ!
Για αλλη μια φορα χαρα μου να σας διαβαζω :)

monahikoslikos είπε...

Δεν είναι απλές ιστορίες αυτές που ιστορείς αλλά ιστορίες ζωής.
Γεννημένος στη Δραπετσώνα, σε κείνη τη Δραπετσώνα του κυρΠαμίνου και του Ζαφείρη, τη Δραπετσώνα της γειτονιάς που δεν υπάρχει πια όπως δεν υπάρχουν κυρΠαμίνοι, καταλαβαίνεις ότι ρούφηξα σαν νέκταρ ξεχωριστό κάθε σου λέξη.
Σ΄ευχαριστώ για τα χρόνια που πίσω τους με γύρισες.

Νατασα είπε...

καλημερα..

Φαίδρα Φις είπε...

κάποιες ανησυχίες για πετάγματα διακρίνω,
μπορεί να είναι η ιδέα μου,
αλλά δύο κείμενα με έμφαση σε πουλιά δεν είναι επαρκές δείγμα για να με κάνουν να το πιστέψω?
όλο με ερωτηματικά μας αφήνεις κι αυτό καλό είναι...

φιλιά...

Unknown είπε...

...δέσιμο...δεσμοί...

...αυτοί που ξέρουν να μιλούν στην ψυχή μας είναι κι αυτοί που στέκονται απαλά στον ώμο μας...

...διακριτικά...

Φιλιά βρόχινα...

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

@ Νaya μου τιμη μου να με νιωθεις...

@ Μοναχικε λυκε ειναι χωματα πολυτιμα αυτα που κρυβουν αλλα αρωματα και αλλες αξιες.

@ Νατασα με χαρα σε καλησπεριζω κι εγω.

@ Φαιδρα φις:Τα λατρευω τα πουλια ετσι κι αλλιως αλλα οχι τοσο αυτα τα ιδια οσο αυτα που σηματοδοτει η οντοτητα τους.Οπως επισης και μια ταινια σχετικη:"Birdy:ο ανθρωπος πουλι" Την εχεις δει μηπως?
Τη λατρευω!

Τα σεβη μου σε ολους τους φιλους.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ναι καλη μου Νεραιδα.
απαλα στον ωμο...διακριτικα..
Ακριβως οπως το πες.

Φαίδρα Φις είπε...

φυσικά και έχω δει την ταινία,πριν αρκετά χρόνια,
καλύτερα σε "ακούω"...
αλήθεια είναι?
μακάρι,
να είσαι καλά θέλω κι εγώ
πολλά φιλιά

ceralex είπε...

Ζωντάνεψαν οι εικόνες και η πίκρα.
Θα θελα πολλά να πω αλλά δεν θα πω τίποτα άλλο...
μόνο πως...συγκινήθηκα πολύ

Καλησπέρα

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Αυτη η "σιωπη σου" τα ειπε ολα καλη μου.Να σαι καλα και παντα ετσι, γεματη ευαισθησιες.
Καλησπερα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Χαρακτήρες ανθρώπων με πάθη απλά, καθημερινά, πάθη με την διττή έννοια! Πολύ όμορφο το κείμενό σου. Ηθογραφικό. Αν είσαι από Δραπετσώνα, τότε γείτονες μεγαλώσαμε. Βλέπεις, γεννήθηκα και μεγάλωσα Νίκαια. :))
Καλημέρα! :))

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ανεμοσκορπισματα.
Γεννηθηκα και μεγαλωσα στη Νικαια!
Ειμαστε λοιπον κατι παραπανω απο γειτονες.Την καλημερα μου.

nic είπε...

πραγματικά υπέροχη ιστορία...
εικόνες πολύ αληθινές, με ταξίδεψαν εκεί ακριβώς που θέλησες :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Το πατρικό μου, είναι κοντά στην πλατεία Κρήνης, λίγο πιο πάνω καθώς πάμε για την πλατεία Σπάθας. Στο κηποθέατρο πήγα σχολείο. Οι βόλτες μας ήταν Βενιζέλου, Ελευθερίας, Μέμου..... :)))) Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι! :)))

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Το πατρικο μου ειναι στη Μπελογιαννη.Το σπιτι που νοικιαζα για χρονια ηταν στη Βουρνοβα στη Νεαπολη.Οι βολτες μου για πολλα χρονια ηταν στο Allegro κλπ στη Μεμου.Τωρα ζω στον Αγιο Φανουριο.
Η χαρα ειναι και δικη μου και μεγαλη.Μακαρι καποια στιγμη να γνωριστουμε κι απο κοντα.
Χαιρετω.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

neerie τι να πω? Απλα να ευχηθω παντα , καλα ταξιδια.
Χαιρομαι που περασες.
Την καλησπερα μου.

Ανώνυμος είπε...

Από το να θάψει ο Ζαφείρης τον Παμίνο, εγώ το βρίσκω σωστότερο που έθαψε ο Παμίνος το Ζαφείρη.
Για φαντάσου-λέει-να χτύπαγε τον Παμίνο το αυτοκίνητο και να έμενε ορφανός ο Ζαφείρης!
Ποιος θα τον φρόντιζε; Από ότι αντιλαμβάνομαι δεν θα πρέπει να τον πολυσυμπαθούσαν στο σπίτι τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας…

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ισως εχεις δικιο synea..
Την καλημερα μου.

Suspect είπε...

nice story...
crime story...

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

thanks suspect.

Φαίδρα Φις είπε...

όλα υπό έλεγχο?

φιλιά

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Ξερεις αυτοί οι μεγαλοι πολύχρωμοι παπαγάλοι, οι Μακάο, είναι μονογαμικά πουλιά. Έχουν ένα ταίρι κι άμα το χάσουν μένουν μόνοι τους. Είναι από τα πιο συντροφικά "ζώα". Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι δένονται μαζί τους.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

@ Φαιδρα ολα οκ.
Απλως επεσε πολυ δουλεια τωρα τελευταια και δυσκολευομαι να βρω λιγο χρονο ελευθερο.Φιλια.

@ Παραξενε ελκυστη,
εχεις δικιο τα συγκεκριμμενα πλασματα ειναι πολυ ιδιαιτερα και πολυ αγαπητα απο τους ανθρωπους.
Την καλημερα μου.

Vicky είπε...

Ίσως να φταίει και το κατοικίδιο που έχω...

Καλησπέρα

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

...Ισως να φταιει και το κατοικιδιο που εχω και...?

Καλησπερα κι απο μενα.