Ο Στέφανος Μάνος, στο τέλος αυτού του βίντεο κλαίει. Κλαίει από συγκίνηση για τον πλούτο που κληρονόμησε η Ελλάδα από τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Περικλή και που σήμερα δεν χρησιμοποιεί επειδή... είμαστε «ΗΛΙΘΙΟΙ».
Τα δάκρυα αυτά του Στέφανου Μάνου είναι ίσως η πιο ειλικρινής αντίδραση Έλληνα πολιτικού που έχω δει ποτέ. Δεν είναι απλώς δάκρυα για μια στήλη κάπου στον Κεραμεικό που απλώς ακούμπησε ο Περικλής για να εκφωνήσει τον Επιτάφιο. Είναι δάκρυα ενός πολιτισμένου ανθρώπου για έναν ευλογημένο πολιτισμό που καθημερινά ηττάται. Ηττάται από τον εθνολαϊκισμό, την υποκουλτούρα, την πατριδοκαπηλεία και τη βλαχομαγκιά. Είναι δάκρυα για μια βαριά κληρονομιά που μας έλαχε και την οποία αργά και βασανιστικά καταστρέφουμε.
Σκεφτείτε εικόνες από το σήμερα για να διαπιστώσετε αυτή την ήττα και μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι αυτά είναι μικροπράγματα που δεν μετράνε. ΟΧΙ! Είναι στοιχεία που συνθέτουν την εθνική μας ταυτότητα σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτά τα μικροπράγματα κάθε μέρα «ροκανίζουν» την Ελιά του Οδυσσέα Ελύτη. Αυτά τα μικροπράγματα συνθέτουν μέρα με τη μέρα τον Επιτάφιο, όχι του Περικλή αυτή τη φορά, αλλά του πολιτισμού μας.
Με αυτά τα μικροπράγματα, χάνουμε κάθε μέρα τη μάχη με την υποκουλτούρα.
Πιστεύω, βαθύτατα, πως θα αλλάξουμε για πάντα ως χώρα, όταν μάθουμε να δακρύζουμε για το μεγαλείο ενός πολιτισμού που κινδυνεύει να μείνει μόνο στα μουσεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου