Θα σου πάρω ένα ιπτάμενο ποδήλατο
να χάνεσαι με τους θυμούς
σε πράσινα λιβάδια
κι άλλους θεούς
Να διασχίζεις της χαράς αγρούς
κι ότι σε πλήγωσε να χάνεται
χωρίς σημάδια
Να ξεδιψάς σε ποταμούς
να σβήνει η φωτιά μ' αλαλαγμούς
και να σου λείπω
Τις νύχτες,
ποτέ να μην ακούς
όταν μιλούνε τ' άστρα
ψέματα λένε
κι εύκολα σε παραπλανούν
μεσ' στα σκοτάδια
Για πόθους μοναχά μιλούν
ποτέ γι' αλήθειες
εμένα ν' ακούς
κι όσα δεν είπες
Κι αν λίγο, αν,
σταθείς κι αφουγκραστείς
ο χτύπος της καρδιάς μου
κάθε στιγμή θα είναι εκεί
κι εσύ δικιά μου
Το ποδήλατο λοιπόν το μαγικό που θα σου πάρω
να τ' αγαπάς, να το φροντίζεις
γιατί όταν έρθει η στιγμή που το γυρέψεις
μονάχα αυτό τη διαδρομή που πέρασες θα βρει
για να επιστρέψεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου