Το βάρος

Κοίτα, κοίτα τι σου ζωγράφισα, σ' αρέσει;

Έτσι όπως μας φανταζόσουν πάντα δεν είναι;

Χίλια χρώματα και χίλια αρώματα η σχέση

κι όλα τεράστια αγκαλιά 

Κοίτα, κοίτα τι σού 'γραψα κι απόψε

Έτσι πάντα δε σ' άρεσε να γράφω, για σένα μόνο κι έπειτα να στα διαβάζω τρυφερά; 

Κι ύστερα κι ύστερα όλα να τα σκίζω, 

όλα, ώσπου ακόμα καλύτερα να εμπνευστώ ξανά;

Στιχάκια λοιπόν τα πιο τέλεια, τα πιο μαγικά σού 'γραψα πάλι
(μου τό 'παν οι αγγέλοι τώρα δα)

και τούτη τη φορά, στ' αλήθεια, απ' την καρδιά βγαλμένα.

Τα άλειψα και με δάκρυα, με μέλι και μυρωδικά

καθώς λένε όσοι ξέρουν, έτσι για πάντα διατηρούνται μια χαρά

Δες, δες.

Όμως όχι.. όχι ψυχή μου, μη δακρύζεις, μα γιατί;

Μη φοβάσαι, δε χάνομαι, κανένα αντίο.

Κουράστηκα λίγο μονάχα κι αλλού θα σε προσμένω πια 

Εκεί που δεν θα 'ναι όλα τόσο τέλεια, τόσο μαγικά και τόσο ονειρεμένα

μα εσύ θα θες εμένα, εμένα, ξεκούραστο κι απλό. 

Συγνώμη λατρεία μου, δεν άντεξα τόσο βάρος,

απόκαμε κι η καρδιά..