14ο Αντιρατσιστικο Φεστιβαλ. Πανω απο 25000 ανθρωποι διατρανωσαν: Το μελλον μας χωραει ολους!

Οτι ωραιοτερο κι οτι πιο ελπιδοφορο ειδα κι εζησα τον τελευταιο καιρο απο την ελληνικη κοινωνια μας ηταν αυτη η συγκεντρωση. Οτι πιο ομορφο και δημοκρατικο στοιχειο της υπαρχει, ηταν εκει. 25000 Ανθρωποι, δημοκρατες, με ψηλα το κεφαλι, νεοι και νεες ατιθασοι κι ωραιοι, οι πιο ανοιχτες συνειδησεις, τα πιο καθαρα βλεμματα, οι πιο μεγαλες καρδιες του τοπου μας ηταν ολοι εκει. Αυτη η αμετανοητη αριστερα της Ελλαδας που περα απο κομματα και πολιτικες συνιστωσες δε συμβιβαζεται και δεν υποκυπτει, ηταν εκει.
Απο που λοιπον αλλου να περιμενει κανεις ενα καλυτερο αυριο, παρα απ αυτο το κομματι της Ελλαδας?Σε τετοιους κρισιμους καιρους επελασης του συντηρητισμου, της ανασφαλειας και της ξενοφοβιας η απαντηση ηταν εκει. Το δηλητηριο υπαρχει αλλα και το αντιδοτο το ιδιο. Ηταν εκει και το κρατουσαν επι τρεις μερες στα χερια τους δεκαδες χιλιαδες "γιατροι".

Χωρις λογια...

Ηταν η στοργικη αγκαλια του αδρεφου προς τον αδερφο. Ηταν το χαδι στη πλατη του φιλου στο φιλο. Ηταν η δυνατη χειραψια μεταξυ αγνωστων συναγωνιστων. Ηταν η μεγαλειωδης διαδηλωση των πολλων εναντια στην εκμεταλλευση των λιγων. Ηταν τα χαμογελα ανθρωπων καθε εθνικοτητας που κατω απ το ιδιο φως της αγαπης και της αλληλεγγυης ηταν το ιδιο Ενα αστραφτερο χαμογελο της ζωης , της χαρας, της συνυπαρξης, της ισοτητας , της δημιουργιας.
Ηταν το γαργαρο γελιο των μικρων παιδιων απο καθε μερια του κοσμου, που σ εκανε να νοιωσεις ποσο λιγο δικο σου και ποσο πολυ δικο τους ειναι το μελλον αυτου του πλανητη και ταυτοχρονα σου μαθαινε ποσο ανοητη ειναι καθε σου επιφυλαξη σχετικα με το ποσο εφικτο ειναι να ζουν οι ανθρωποι ειρηνικα κι αδελφωμενα τις ουτως η αλλως πεπερασμενες ζωες τους.

Κι αυτος ο κοσμος ειναι πολυχρωμος, δεν ειναι ασπρομαυρος. Το φως ειναι πολυχρωμο. Δε μπορεις λοιπον να κλεινεις τα ματια στο φως. Δε ειναι στη φυση του ανθρωπου να ζει στο σκοταδι. Ποσο μαλλον να του αρεσει. Δε μπορει κανεις να ζει στο σκοταδι. Στο σκοταδι δε βλεπεις, εισαι τυφλος. Εισαι μονος, εισαι αδυναμος. Στο σκοταδι αγριευεις. Στο σκοταδι ζουν τα πιο μαυρα ενστικτα. Στο σκοταδι δεν υπαρχει μελλον, μονο παγωνια και τρομος. Οι πιο εφιαλτικοι μελλοντες μας ειναι γραμμενοι εκει οπου δεν υπαρχει χρωμα, εκει οπου δεν υπαρχει φως.Το Ανοιχτο Σχολειο Μεταναστων Πειραια ηταν φυσικα εκει!

Ομως αυτο το τριημερο στου Ρεντη τα χρωματα ηταν αμετρητα και το φως αναστασιμο.
Και φωτισε παρα πολλα χιλιομετρα μακρυα. Ενας γιγαντιος φαρος ελπιδας φωτισε την Αθηνα απ ακρη σ' ακρη κι εστειλε στους εκατονταδες χιλιαδες μεταναστες-προσφυγες της ενα χαρμοσυνο μηνυμα. Το μηνυμα πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ !
Πως θ' αγωνιστουμε διπλα τους για να βρουν κοντα μας ενα ποτηρι γαλα, λιγο ψωμι και ενα χαρτινο καραβακι για τα επομενα ονειρα τους.

Γευσεις υπεροχες απ ολο τον κοσμο!

Κι αυτοι αληθινα συγκινημενοι σφιχτηκαν στην αγκαλια μας, δακρυσαν στον ωμο μας και μας χαρισαν το μεγαλυτερο χαμογελο της καρδιας τους. Το χαμογελο της αποφασης να μην το βαλουν κατω. Της αποφασης να συνεχισουν να αγωνιζονται μαζι μας για τις οικογενειες ολων μας, για τα παιδια ολων μας για ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ που τελικα ναι, ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ!

Doretta Carter εν δρασει...

(Ξεπέρασαν τους 25.000, σύμφωνα με τους διοργανωτές, οι Αθηναίοι και οι μετανάστες που συμμετείχαν στο 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, το οποίο φέτος διοργανώθηκε στην περιοχή του Ρέντη, σε ελάχιστη απόσταση από το Τμήμα Αλλοδαπών. Μέσα στη βιομηχανική περιοχή, Ελληνες και μετανάστες τραγούδησαν και χόρεψαν μαζί, με μουσική από κάθε γωνιά της Γης. Υποστηρίζοντας πως «μαζί πρέπει να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά μας».

Μεγαλύτερη από κάθε άλλη χρονιά ήταν φέτος η παρουσία των μεταναστών στο τριήμερο αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Οι ίδιοι (μέλη μεταναστευτικών κοινοτήτων) μίλησαν για την ανάγκη να οργανωθούν για ν' αντιμετωπίσουν το αρνητικό κλίμα που διαμορφώθηκε με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης και την αύξηση κρουσμάτων ρατσισμού. Επίσης, πολυάριθμη ήταν και η παρουσία της νεολαίας, που δεν αρκέστηκε μόνο να παρακολουθεί τις συναυλίες αλλά εκδήλωσε ενδιαφέρον για συμμετοχή σε οργανώσεις αλληλεγγύης. Συγκριτικά με προηγούμενα φεστιβάλ, μεγαλύτερη ήταν επίσης η συμμετοχή στις συζητήσεις, αν και ήταν πολλές κι έγιναν παράλληλα.

Περισσότερες από 300 οργανώσεις έστησαν περίπτερα στο Πάρκο Ειρήνης. Οργανώσεις περιβαλλοντικές, αντιπολεμικές, κατά της παγκοσμιοποίησης, των διακρίσεων, συνδικαλιστικοί φορείς. Ανάμεσά τους, στήθηκαν τα περίπτερα 60 οργανώσεων μεταναστών απ'όλο τον κόσμο.

Μουσικά σχήματα μεταναστών δεύτερης γενιάς ανέβαιναν κατά δεκάδες στη σκηνή. Σε άλλη εξέδρα, δεκάδες ήταν αυτοί που στάθηκαν όρθιοι παρακολουθώντας τη συζήτηση για την άνοδο της ακροδεξιάς και του ρατσισμού. Πιο κάτω, οι Μαροκινοί κερνούσαν τσάι με μέντα όποιον περνούσε από το περίπτερο)*.

* απο enet.