Φερε μου την κιθαρα μου εκεινη τη σπασμενη
κι αν εχει μεινει μια χορδη καθολου μη σε μελλει
τον ομορφοτερο σκοπο μπορω εγω να σου πλεξω
Και σηκω εσυ αγαπη μου και κανε πως χορευεις
να σε κοιτω να χαιρομαι τωρα καθως θα φευγω
Χορευε εσυ και τιναζε στα υψη τα μαλια σου
και καθε τοσο στελνε μου τα πιο καυτα φιλια σου
Και θελω ακομα να γελας μωρο μου οπως τοτε
τοτε παλια στα φραγματα ,θυμασαι στην πρεσβεια;
Κι εγω θα παιζω, σ'αγαπω και θα στο ψιθυριζω
σε καθε νοτα και σκοπο, εσενα θα σκορπιζω
Παρε στροφες αγαπη μου και κερνα την καρδια μου
κι οταν νυσταξω εγω, θα κοιμηθω, μα ελα εσυ κοντα μου
ξαπλωσε διπλα μου απαλα και φιλα με στο στομα
γιατι να ξερεις θα μαι εκει κι ας κλαις πως θα χω φυγει
αφου μαζι με το φιλι θα κλεψω απ την πνοη σου
κι αυτη ολο διπλα σου θα ζει και θα σε περιβαλλει
και θα ναι η νεα μου η ζωη, πνοη απ την πνοη σου.
7 σχόλια:
μεγάλος οιστρηλάτης...
τώρα αυτός ο καταιγισμός ποίησης προήλθε από το μικροβιάκι της ζήλιας που έγραψες στο blog μου?
μη μου πεις ότι τα εμπνεύστηκες εν μία νυκτί?
Οντως εν μια νυκτι.Παλιοτερα ομως.Απλως τα'χα χρωστουμενα για ενα φιλαρακι που ειχε περασει τετοια ζορια στο παρελθον.
Η ζηλεια παντως ζηλεια.
ακόμα επιμένεις?
φθοροποιό συναίσθημα...
δηλαδή πότε περίπου τα έγραψες,εννοώ και με ενδιαφέρει-αν θες να μου πεις- και η ηλικία κατά την οποία επιδόθηκες...
Προ δυο ετων.πριν ακομα σκεφτω να δημιουργησω αυτο το blog.
Το συναισθημα δεν ειναι σε διαβεβαιω καθολου φθοροποιο.Ισα ισα δημιουργικο ειναι.
Και τα λογια αυτα ασημαντα μου φαινοντε και ελαχιστης αξιας.Για τους αλλους βεβαια.Για μενα βεβαια οχι.Ως εκ τουτου να πω εδω , πως δε γραφω ως αντιδραση σ οτι διαβαζω αποκλειστικα, αλλα οπως νιωθω και αισθανομαι γραφω.Εσυ?
εγώ,τι?
Εγραφες απο παλια ή μονο με αφορμη το blobbing;Τι σε ωθει να γραφεις?
Ποια ειναι η κινητηριος σου δυναμη?
Μηπως σχετιζεται το επαγγελμα σου ή οι σπουδες,ή γραφεις βιωματικα ας πουμε?
ποπο,ερωτήματα!
θα χρειαστώ πολύ καιρό για να σου απαντήσω σε όλα...
θα αρκεστείς,αγαπημένε μου φίλε,στον επιγραμματικό χαρακτήρα των αποκρίσεων...
1.δεν γράφω με αφορμή ούτε με πρόσχημα το blogging, προβάλλω τον εαυτό μου,ούτε για αστείο δε θα μπορούσε να συμβεί.Η ποίηση δεν εξυπηρετεί καμία οίηση πόσο περισσότερο δεν είναι προς κατανάλωση...
2.η μερική "δυσκαμψία" μου να εκφράζομαι προφορικά,στον γραπτό λόγο εκτιμώ πως είμαι πιο ευέλικτη.
3.από το τίποτα,το μηδέν μέχρι τα πάντα.
4.πώς θα μπορούσα να γράψω διαφορετικά αν δεν ίσχυαν,συγκρούονταν,συνδυάζονταν,πολεμούσαν συχνά η μία την άλλη,οι εκδοχές που ανέφερες?
επειδή νιώθω όμως συνεντευξιαζόμενη, και αποφέυγω φύσει και θέσει τις συνεντεύξεις,όπως ο διάβολος το λιβάνι,θα με συγχωρήσεις για το περιορισμένο των απαντήσεων...,κάνε μου αυτή τη χάρη.
ευχαριστώ.
υ.γ. σού'χω κι εγώ μια απορία χθεσινή στο δικό μου blog.
Δημοσίευση σχολίου