Μαυρα πουλια σε σμηνος στηνουν δικη πανω απ το κεφαλι μου
Τα δεντρα υποψιασμενα ριχνουν τα φυλλα τους στο διαβα μου
Η λυσσα των αφρισμενων σκυλιων μ ακολουθει κατα ποδας
Ο αερας βαρυς λυσσομανα γυρω για τα λαθη μου
Ηλιος και σεληνη χλωμοι κι οι δυο ακουν με προσηλωση
Οι κατηγοριες ασηκωτες στην πλατη με λυγιζουν
Μια αγριογατα ουρλιαζει με φρικη για τις πραξεις μου
Οι μαρτυρες κατηγοριας αμετρητοι στο λαικο δικαστηριο
Αδημονουν για την ανακοινωση της ποινης
Χειμαρος ορμητικος η ομολογια μου γυμνο με φωτογραφιζει
Ο αυριανος τυπος στολιζει απο τωρα τα πρωτοσελιδα του με τις αληθειες του
Οι γειτονες κρυφοκοιτουν απ τα μπαλκονια τους
Στα ισογεια, παραθυρα και πορτες ασφαλιζουν στο περασμα μου
μη τυχον και μπει η ντροπη μεσα στο τιμιο σπιτι τους
Οι διαβατες αλλαζουν πορεια σε καθε μας συναπαντημα
Κουμπωνομαι θαρρος καλυτερα και επιταχυνω να εξαφανιστω
Τα συντριμια μιας ζωης στροβιλιζονται στο κατοπι μου
Πως να ξεφυγω ; Το παθος πελωριο
Η ατιμια μου σεισμος μεσ τη ψυχη
Στριβω γωνια
Καποιος τραβαει στην αγκαλια του ενα παιδι για να μη δει
Τι θεαμα θεε μου αποκρουστικο του ενοχου!
Αν κατι με καθυστερησει παει χαθηκα
Οι σκεψεις μου αρπαχτηκαν με τα λογια που πες
Για οσα εκανα το πρεπον, να πληρωσω
Μονο ,να ειμαι μονος στην ντροπη παρακαλω
κι αυτο ,μοναχα ο θανατος μου το χαριζει...
Το μπαλκονι εκεινο μου μοιαζει ιδανικο
ειναι ψηλο και φαινεται οτι πρεπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου