Οι συντροφοι μ αφησανε μοναχο
στο δρομο που πηγαιναμε στην Τροια
αρρωστο Φιλοκτητη σ ενα βραχο
κι ανθρωπος ειμαι διχως ιστορια
.
Θλιψες βαριες μου φλομωσαν τα σπλαχνα
νυχτες πολλες γεμισαν τη ψυχη μου
μερα καμμια δεν ητανε δικη μου
κι ουτε χαρα καμμια γλυκια σαν αχνα
.
Πολιτης ζω κι εγω σ αυτην τη χωρα
μ αλλους πολιτες που ερχονται και πανε
τιποτα πια δεν περιμενω τωρα
βλεπω σκιες στους δρομους να περνανε
.
Τα γραμματα που χα σταλμενα στ αστρα
εμεινανε χωρις ανταποκρισεις
.
και τωρα πια περασανε τα χρονια
.
μπορεις να ζεις η ηρεμα να σβησεις
σαν καποιοι που χαθηκαν μεσ τα χιονια
.
.
του Γιαννη Χονδρογιαννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου