Ταβερνα ο κρητικος "Έκανα ότι μπορούσα"
λεει αυτος ο σπουδαιος Ανθρωπος.
Και το λεει, τοσο απλα, τοσο σεμνα κι ας περιλαμβανει αυτο το "οτι μπορουσα" χιλιαδες ωρες κουρασης κι ιδρωτα. Το να γινεσαι θυσια για τους αλλους με μονο ανταλλαγμα να νιωθεις εσυ μεσα σου καλα, αυτο το "απλο" ειναι μια αρετη που σου γεμιζει την καρδια οπως καμμια αλλη. Μια αρετη που σε κανει να μην υπολογιζεις ουτε κουραση, ουτε θυσιες.
Κι αν δεν μπορουν ολοι να καταλαβουν την αξια αυτης της αρετης κι αυτου του συναισθηματος που τη συνοδευει, και μονο υπολογιζουν παντα σε βαση συμφεροντος κερδος-χασουρα, καθε ενας τετοιος σπουδαιος Ανθρωπος γινεται κι ενας ακομα λογος αυτη η αξια, αυτη η αρετη, αυτη η χαρα να "διδαχθει' και σ αλλους με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Το να περνας δηλαδη απ αυτη την εφημερη ζωη αφηνοντας οσο μπορεις μοναχα αγαπη ακομα κι αν πρεπει γι αυτο να κουραστεις, να μοιραστεις, να στερηθεις, να θυσιασεις. Δημητρη σ ευχαριστουμε για το μαθημα ζωης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου