Με τη γιαγια Σταυρουλα στην λυομενη παραγκα-εξοχιμο μας. Σημερα θα ειχε τη γιορτη της. Θα μαζευομασταν ολο το μικρο σοι γυρω της για τη γιορτη. Εκεινη θα ειχε ξεπατωθει απο τα χαραματα να ετοιμασει καθετι, καθε μικρη λεπτομερεια για να γιορτασουμε. Για να περασουμε καλα. Για να μη λειψει τιποτα. Την ωρα του φαγητου κατακοπη πια, θα την ακουγαμε παλι να λεει το γνωστο της "εγω δεν πειναω και πολυ, φατε εσεις παιδια μου" και θα 'μενε εκει να μας χαζευει ολους εναν εναν για να εισπραξει την πιο μεγαλη χαρα της ζωης της. Τη χαρα στα ματια μας.
Η παραγκα χαθηκε. H γιαγια Σταυρουλα (οπως κι ο παπους ο Γιωργος) παντα "εδω"
Η παραγκα χαθηκε. H γιαγια Σταυρουλα (οπως κι ο παπους ο Γιωργος) παντα "εδω"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου