Συννεφιασε αποτομα. Μεσοκαλοκαιρο.. Ξαφνικα. Επιασε αρωτητα να σκοτεινιαζει. Συννεφα πυκνα βαμμενα οινοπνευμα. Οχι το λευκο της εντριβης, της ιασης. Το αλλο. Το μπλε. Το φτηνο. Που 'ναι μονο για να αναβει φωτιες η δουλεια του. Πηρε μαζι κι αερας. Υποπτα ελαφρυς. Φορτωμενος υγρασια. Περιεργο αφου, στις πυρκαιες λενε μη ριχνεις νερο, φουντωνουν.
Θαμνοι και δεντρα στο δρομο, αριστερα και δεξια σε ρολο χορου αρχαιου θεατρου. Με το κουνημα τους επιτεινουν δυσειωνα τα δρωμενα. Λες και χαιρετουν καποιον ξεπροβοδισμα. Λες και παραμεριζουν να περασει ο πρωταγωνιστης. Πιο κει, ενα φοινικας γερνει προς το χωμα απ το απροσδοκητο βαρος. Πιο περα ενα κυπαρισσι αταραχο μετρα το ματαιο φαινομενων και μη.
Ειναι θεμα χρονου ν αρχισουν αστραπες και βροντες. Για συντομη καλοκαιρινη μπορα ειχαν μιλησει καποιες ειδησεις. Ε ρε γαμωτι, και δεν εβλεπα ειδησεις καθολου τελευταια.
Τωρα, αναζητειται απο μηχανης θεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου