Αν ησυχία

Έγειρα.

Ήταν ήσυχα,  

ζεστά μα όχι πολύ.

Η νύχτα γυάλιζε

σα βλέμμα παραπονεμένο.

Είπα,

καλά θα κοιμηθώ απόψε.

Ήταν τα φώτα απ' έξω χαμηλά.

Ο δήμος συμμετείχε.

Οι περαστικοί άφαντοι κι αυτοί

και τα σκυλιά χαμένα.

Μύριζε νυχτολούλουδο ναρκωτικό.

Όλα, όπως έπρεπε ήταν.

Μονάχα αυτή δεν έλεγε να πάψει

Πάλι για σένα  με φωνές

Παραλειπόμενα λες από χθες

Με χαστούκιζε, με πόναγε, με ενοχοποιούσε.

Με κλωθογύριζε με νεύρα, με μετρούσε.

Μούσκεμα τα σεντόνια

Τινάγματα στα πόδια

Στο στήθος ταραχή

Γεμάτο το τασάκι.

Μάτι δεν έκλεισα ξανά

Σε τούτα τα στιχάκια