Ο αγγελιοφόρος του έρωτα

Καλημέρα ψυχή μου και καλή ξεκούραση. Είναι 10:30 τώρα που σου γράφω σκεπτόμενος πως θα σου άρεσε όταν ξυπνήσεις και βάλεις να πιεις το καφεδάκι σου να έχεις να διαβάσεις και... τα νέα μου! .

Εγώ λοιπόν μωρό μου μόλις μπήκα σπίτι δεν πρόλαβα να κάνω ούτε κιχ και με είχε πάρει ο ύπνος. Ξυπνητήρι ασφαλώς δεν έβαλα αφού δεν είχα κινητό μαζί, (ευτυχώς το βρήκα τώρα στη δουλειά). Ξύπνησα όμως από το εσωτερικό ρολόι του άγχους στις εννέα παρά. Έκανα ένα αναζωογονητικό μπάνιο, ήπια μια τζούρα ελληνικό καφέ όπως τον έμαθα από σένα μωρό μου (με νερό από βραστήρα χιχι) και έβαλα ένα χανζαπλάστ στο δάχτυλο του ποδιού που χθες στη δουλειά δυστυχώς έκανε φουσκάλα. Μετά φρόντισα ενα σπυράκι στον πισινό που με ενοχλούσε χθες βράδυ όπως καθόμουνα στη σέλα της μηχανής και τέλος συγκέντρωσα τα πράγματά μου για τη σημερινή δύσκολη μέρα. Έκατσα για λίγο στο μπαλκόνι και έκανα τα δυο πρώτα τσιγάρα της ημέρας σκεπτόμενος τι άλλο παρά εσένα.

Ένα αδιόρατο χαμόγελο πρέπει να είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό μου γιατί παρατήρησα ότι και μια μύγα που με περιτριγύριζε ήταν κι αυτή πρωινιάτικα χαρούμενη και ευτυχισμένη. Ε τι που το κατάλαβα? Μα την έβλεπα πως πετούσε, τι χαρούμενα που ζουζούνιζε, ήταν εμφανέστατο "τραβούσε" απ την ενέργεια μου, χαιρόταν με την καλή μου διάθεση.. Όχι σοβαρά, μη γελάς τώρα που το διαβάζεις. Αλήθεια στο λέω, τόσο χαρούμενη μύγα δεν είχα ξαναδεί. Αφού φαντάσου, όλο πετούσε γύρω μου, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά μου, όλο σε αρμονικές παιχνιδιάρικες περιστροφικές μικροπτήσεις σα.. να χόρευε! Να, κάτι σα μπαλαρίνα των bolshoi να πούμε.

Κι ενώ έκανε όλα αυτά τα καταπληκτικά γύρω μου, ούτε μια φορά δε στάθηκε επάνω μου στο μέτωπο ή στο αυτί μου ή στη μύτη μου όπου εκεί είναι συνήθως ένα σημείο που πολύ ευχαριστιούνται οι μύγες να διαλέγουν συνήθως στο κορμί μου, ναι ειδικά στη μύτη, σα να μου λένε, ε ψιτ μεγάλε, είμαι μικρή αλλά είδες άμα θέλω πως μπορώ να σου μπω ακόμα και στο ρουθούνι ε? Α μωρό μου, και στο τέλος μου ρίχνουν κι ένα περιπαιχτικό "χε χε!". Στ’ αλήθεια κοριτσάρα μου αυτά γίνονται συνήθως μ’ αυτά τα μικρά διαολάκια πάνω μου. 
Όμως αυτή τη φορά, αυτό το πρωινό, μ’ αυτό το χαμόγελο κι αυτή τη θετική ενέργεια που εξέπεμπε το αγουροξύπνημά μου, το μικρό αυτό σκατουλάκι δε με ενόχλησε ούτε στιγμή. Έπειτα πέταξε στο φυτό της μεγάλης γλάστρας, έφερε μερικές βόλτες γύρω του εξερευνώντας ίσως αν υπάρχει κανένα άνθος πουθενά να το τσιμπήσει, όπως δηλαδή πάνω κάτω θα ‘κανε και καμιά μέλισσα φαντάσου, μα όταν απογοητευμένο δε βρήκε τίποτα της προκοπής να του τραβήξει το ενδιαφέρον, πέταξε πιο πέρα και με μια αριστοτεχνική κίνηση προσγειώθηκε, μάλλον σαστισμένο, στο στρώμα του κάμπινγκ (θυμάσαι εκείνο που είχαμε μαζί στις διακοπές και κοιμόμασταν πάνω του;). Ε, έκατσε αρκετή ώρα εκεί αλλά χωρίς να κόβει βόλτες. 

Είχε σταθεί σ’ ένα σημείο ακίνητο και με λιγουριά έτριβε τα "χέρια του" γιατί μάλλον… μύριζε αρώματα. Έτσι μου φάνηκε.. Μου φάνηκε για την ακρίβεια δηλαδή πως, πρέπει να μύρισε μυρωδιές δικιές σου αγάπη μου γιατί είχε μείνει ώρα εκεί με αυτοσυγκέντρωση, θαρρείς μαγεμένο και εκστασιασμένο με το "εύρημα"-νέκταρ κι όταν τελικά αποφάσισε ξανά να πετάξει, το έκανε με έναν τρόπο που δύσκολα καρδιά μου μπορεί ανθρώπινος νους να περιγράψει. Ίσως από μύγα αλλά από άνθρωπο άπαπα όχι. 
Λοιπόν, σα μεθυσμένο ή μήπως σαν πληγωμένο στα φτερά; ή όχι όχι, μάλλον γεμάτο ανεξήγητη και ξαφνική ευτυχία κι ενθουσιασμό, έκανε ένα πέταγμα προς τα πάνω και άρχισε να στροβιλίζεται σαν παλαβό, θεοπάλαβο σου λέω προς όλες τις κατευθύνσεις! Και εγώ παρακολουθούσα άναυδος το γεγονός και δε μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω του. 

Στροβιλίζονταν τρελά με ταχύτητα και φορα μοναδική σα να πανηγύριζε παραδείγματος χάριν, πως μοναδικά πανηγυρίζεις όταν παίρνεις το πρώτο σου πτυχίο ή ακόμα καλύτερα όταν μένει έγκυος η γυναίκα σου και χοροπηδάς σαν τρελός και συγκλονίζεσαι ολόκορμα για το θαύμα, ε έτσι ακριβώς. 
Και το ζουζούνισμά του, αα αυτό το ζουζούνισμά του.. Αυτή τη φορά δεν άταν απλώς χαρούμενο αλλά επιπλέον ήταν τόσο εύηχο, έκανε ζιν ζιν ζιν.. Κι εγώ σκεφτόμουν «κάτι θέλει να μου πει ζιν ζιν ζιν Ευ-Ζην Ευ-Ζην ζιν ζιν Ευ-Ζην ζιν ζιν ζιν...»  Αμέσως τότε είπα πως σίγουρα -δε μπορεί να πέφτω έξω- «θα μ’ έβλεπε –είπα- στον ύπνο του το μωρό μου» κι ίσως, από το πάθος σου για μένα, αυτό το ζιν ζιν ζιν να ήταν η καλημέρα που μου έστελναν οι ανάσες σου απ’ το ζεστό, ιδρωμένο μαξιλάρι σου ψυχή μου.

Κι έπειτα σηκώθηκα, προσπάθησα να την πιάσω τη μύγα, να την αγγίξω να της σφίξω το "χέρι", να της πω ευχαριστώ «αγγελιοφόρε», αλλά εκείνη δε στάθηκε, σταμάτησε τον τρελό στροβιλισμό της και με μιας πέταξε και χάθηκε ψηλά στον πρωινό ηλιόλουστο ουρανό. Το μόνο που πρόλαβα, ήταν, την ώρα που αυτή απομακρυνόταν να της φωνάξω απλά "Σ ευχαριστώωω!" Βλέπεις στο τέλος τέλος, δεν ήταν παρά μια απλή μύγα βέβαια. Μύγα αγγελιοφόρος ίσως, αλλά πάντως μύγα. Μπορεί όμως να έφυγε έτσι ξαφνικά από κοντά μου το μικρό αυτό διαολάκι αλλά, τι διαολάκι θα ήταν αν δε μ’ άφηνε και κάτι πίσω του. Τι?? Μ’ άφησε μια ταχυπαλμία, ένα καρδιοχτύπι! Μάλιστα σου λέω ένα καρδιοχτύπι! ΄

Με μιας γύρισα και έτρεξα προς το γραφείο, στο pc, να τα’ ανοίξω να σου γράψω: Αγάπη μου, λατρεμένη μου, σ ευχαριστώ, σ αγαπώ, καλημέρα! Πφφ το laptop όμως δεν ήταν εκεί, το είχα όπως ξέρεις από χθες στο γραφείο. Απογοητευμένος είναι η αλήθεια επέστρεψα στο μπαλκόνι, μάζεψα τα τσιμπράκαλά μου, έριξα το σακίδιο μου στην πλάτη και ξεκίνησα για δουλειά.

Στο δρόμο σκεφτόμουν αυτό που συνέβη, σκεφτόμουν εσένα να κοιμάσαι μόνη στο διπλό κρεβάτι, απλωμένη μπρούμυτα όπως σ’ αρέσει να παραδίνεσαι στον βαθύ τον ύπνο, ιδρωμένη, τα σεντόνια σου να "εκπνέουν" την χθεσινοβραδυνή σου κούραση, την καύλα που ίσως να είχε τριγυρίσει το μυαλό και το κορμί σου αν με είχες, έστω για λίγο, γλυκοσκεφτεί στα όνειρά σου, να όλα αυτά μαζί σκεφτόμουν και χαμογελούσα ξανά. Σκεφτόμουν πόση λατρεία σου έχω αφού με το τίποτα, από κι απλά μόνο τέτοια περιστατικά η ύπαρξή σου μου χαρίζει τόσο απλόχερα τόση πληρότητα και ευτυχία. Οδηγούσα και έλεγα, μακάρι θέ μου να είναι πάντα καλά και δική μου. Με κάνει τόσο ευτυχισμένο..

Δέκα και μισή έφτασα στη δουλειά, έφτιαξα έναν παγωμένο φραπέ, άνοιξα το laptop άναψα ένα τσιγάρο και μόνιμα χαμογελαστός άρχισα να σου γράφω περιμένοντας κρεμασμένος στ’ ακουστικό για την καλημέρα σου..