Δαχτυλιδιού κατάληξη

Κείνο το δαχτυλίδι, πως να 'ναι τώρα άραγε;
Ξεχασμένο
παραπεταμένο
σ' αμφιβολίες ο χρυσός του να θαμπώνει
σε δισταγμούς η όποια αξία του να παλιώνει
σε ανασφάλειες η τιμή του να υποφέρει
να μαραζώνει και να λιώνει.
Δεν είχε την τύχη βλέπεις
από χέρι έρωτα ούτε καν εξοργισμένου
κάπου,
κάπου έστω να 'χει πεταχτεί.
Σ' ένα σοκάκι σκοτεινό
σ' ένα φρεάτιο βρωμερό
σε κάποιου βούρκου το βυθό.
Ακόμα και στο.. άγνωστο που.
Ακόμα και εκεί
μια κάποια τύχη αξιοπρεπή ίσως να είχε.
Στο συρτάρι της όμως
μάταια ν' αραχνιάζει
γίνεται μοίρα χειρότερη να έχει;