Ποιος σου είπε;

Ποιός σου είπε πως 

εγώ 

να σε νικήσω ήθελα;

Να έχω λάφυρο τι;

Να γιορτάσω ποια νίκη έπειτα; 

Πως;

Και με ποιον;

Κι ο εαυτός μου ο ίδιος 

θα μ' είχε σιχαθεί 

νικητή σου βλέποντας με.

Κι αν υπάρχει θεός

θα μ' αποστρέφονταν κι αυτός

που για τέτοια ήττα 

ο υπεύθυνος εγώ θα ήμουν.

Και για τιμωρία, 

τις νύχτες 

θα μου 'σβηνε φεγγάρι και αστέρια

να μη μπορώ να ευχηθώ 

ποτέ ξανά 

για σένα επιστροφή.

Θα μου 'σβηνε και τον ήλιο 

όλα τα πρωινά 

να σε ψάξω να μη μπορώ άλλο
σε καμιά προσευχή.

Και το άπειρο θα το 'κοβε κι αυτό 

στης σκληρής καρδιάς τα μέτρα.

Έτσι για σιγουριά..

Μα κι αν δεν υπάρχει,

όλοι τους, φίλοι και γνωστοί,

όλοι κρυφά

θα γέλαγαν 

πίσω απ' την πλάτη μου 

για την κατάντια.

Και εχθροί 

θα απαξίωναν κι αυτοί 

που τόσο μικρός αντίπαλος 

θα τους είχε τύχει.

Άγνωστοι μονάχα στο δρόμο μου

 ίσως να χαίρονταν το νικητή επιπόλαια,

καθώς, 

καταραμένοι κι άτυχοι αυτοί, 

την τύχη να σε γνωρίσουν 

ποτέ δεν είχαν. 

Ποιος σου είπε λοιπόν πως 

να σε νικήσω ήθελα;

Να μ' αγαπήσω, 

προσπαθούσα μόνο.