Κι είναι μαγεία αυτό

Όταν κάθε βεβαιότητα είχε πτωχεύσει

και κάθε όνειρο είχε μπει στην επιτήρηση του εφικτού

εσύ ερχόσουν πάντα να με ξεσηκώσεις, για κάπου αλλού

και με μάλωνες

Όρνια πετούσαν χαμηλά

Άρρωστη ατμόσφαιρα προμήνυε χαλασμούς

Μα ο ερχομός ακραίων φαινομένων εκφυλίζονταν στους τυφλούς,

στους μικρούς και στους άφρονες.

Κι εσύ τότε μου 'λεγες, 

"Μα εσύ, εσύ δε νιώθεις που όλα γύρω ειν' έτοιμα ν' αλλάξουν?

Αφού εσύ ξέρεις, μετά απ' αυτά όλα, πάντα υπάρχει κάπου ένας ήλιος.

Έτοιμος να ζεστάνει όσους αντέξουν"

"Κι είναι μαγεία αυτό" μου έλεγες.. 

Και με ξεσήκωνες τότε. 

Ν' αντέξω.