11/1/15

Στη στάση





Μια συγνώμη χρωστούμενη
για να 'σαι εσύ ξανά χαρούμενη
στη στάση περιμένει 
το λεωφορείο σου να φανεί


Αυτό που πάντα αργοπορεί
αυτό που δήθεν ξεχρεώνει
αυτό που εσύ οδηγείς και ονομάζεις
καρδιά πληγή


Ικέτης η συγνώμη να γίνει αποδεκτή
με την σκληρή σου αναμονή να την εξουθενώνει
σαν κάποτε στη στάση της φανείς, αν και με πόνο
αυτή επιβιβάζεται κι ας λιώνει


Μα στη δική μου τη ψυχή, ποτέ δεν ξεχρεώνει
γιατί γι ακόμα μια φορά
μια άλλη συγνώμη στωϊκά
στη θέση της στη στάση περιμένει

Πολλές οι στάσεις σε τέτοιες διαδρομές
Πολλών και οι συγνώμες που υποφέρουν
που κλαιν' που δεν θα καταφέρουν 
ν' αξιωθούν ποτέ
από καρδιές πληγές
από καρδιές μικρές

κι ο πόνος πιο αβάσταχτος,
όταν το ξέρουν..


5 σχόλια:

AZ είπε...

Kαι ολο φουσκωνε η καρδια
και ολο στα συννεφα πετουσε
ασε με ειπε η καρδια
τα υψη τα φοβαμαι
ασε με εδω στα χαμηλα
δοξαρι να μη μ'εβρει

Μα το δοξαρι ειχε βαμμενη την αιχμη
στον ποθο βαφτισμενη
αγκαθια μαγικα γιομισαν την καρδια
ριζες εβγαλανε,μοσχευματα μεγαλα
και κατοικουνε στην καρδια
και την τρυπουν ακομα..

Ελμμε είπε...

Απο Χειμωνάς/Κραουνάκης ?

AZ είπε...

Mαλιστα τα 2 απο τα 13 αποτελουν μοσχευμα. Ευαχριστω για το σχολιο επι σχολιων

AZ είπε...

http://youtu.be/Jfbf312LY2w

Ελμμε είπε...

Yperoxo!