Ατελές ερωτικό

Ναυαγός σε κάποια γραμματοσειρά 

σβήνω γράφω κι όλα πάλι, ούτε μισά

Περνάω πάνω απο κύματα βουνά, ξαναβυθίζομαι σ' αυτά

χάνομαι, εξαφανίζομαι και ξαναεμφανίζομαι,
ξερνώ και πνίγομαι
και πάντα βρίσκομαι

μες στα θεριά,
Σκύλλα και Χάρυβδη σωστά.
Πάντα στο ίδιο το σημείο, πάντα μακρυά

Μισοτελειωμένο γράμμα,
κάτι θέλω να πω, μα τίποτα δε λέω

αμίλητος παραμιλώ, δεν ξέρω ίσως και να κλαίω,
μα κολυμπώ όπου φταίω

Κάπου ακούω μουσική, καίω ακόμα ένα τσιγάρο
ηρεμώ ξαναφουντώνω γι άγνωστα νερά σαλπάρω

τρέμει το φως, όλο ανεβαίνει ο πυρετός, σιγά σιγά νυχτώνει

κι έτσι αν το λένε ή κι αλλιώς, το ρέκβιεμ τελειώνει
 μόνο που δε λυτρώνει, περισσότερο σκοτώνει

κι εγώ χάνομαι, εξαφανίζομαι και ξαναεμφανίζομαι,
ξερνώ και πνίγομαι
και πάντα βρίσκομαι
μες στα θεριά,
Σκύλλα και Χάρυβδη σωστά.

Πάντα στο ίδιο το σημείο, πάντα μακρυά

Βέβαιος στο δίκιο μου να γράφω συνεχίζω κι όμως νομίζω πως κάτι λείπει συνεχώς

 Σ ακούω να γελάς, είσαι παντού και ναι δεν είμαι μόνος μα εξακολουθώ μισός

Κι ενώ έτσι φουρτουνιασμένη των γραμμάτων η κατάληξη με έπνιγε

μ' ένα βιολί, κάποιος λυγμός σε μια φωνή σπασμένη άρχισε ανάστημα να υψώνει
στα όνειρα του χθες

Μα πάλι, τι τα θες,
έμπνευση που επιμένει σε θάλασσες βαθιές, βαθιά πληγώνει

κι εγώ στο τέλος εδώ απομεινάρι ναυαγός σε κάτι χίμαιρες στιγμές 

να πω δυο λέξεις προσπαθώ για τα αμπάρια στις καρδιές

κι ότι τα ξεκλειδώνει