Σαν αργείς να φανείς

Είναι κάθε φορά που

σαν αργείς να φανείς κι αρρωσταίνω

κι είναι η πόρτα κλειστή και ο νους φυλακή 

σ' υποψίες χαζές, 

σ' αμφιβολίες πικρές κι απ'τα νεύρα ματώνω

κι όλο δικαιολογώ 

για να μην τρελαθώ 

και για σένα εγώ, οικοδομώ τ' άλλοθί σου

κι όσο τ' άστρα στην αυγή ξεψυχούν 

και τα ανείπωτα λόγια προσωπεία φορούν
στη ζωή σου

και το ρολόι εν δυο

στρατιωτάκι σαλό 

πίσω μπρος τρέχει μόνο 

πάντα στο ίδιο λεπτό μαγεμένο

τρέφοντάς μου το εγώ 

να πεθαίνω 

Ε είναι τότε που λες 

που θυμάμαι το χθες και τα λάθη

τις συγνώμες πολλές που με έρωτα βρες
πόσα γύρισαν πάθη 

και ραγίζει η καρδιά σε μαξιλάρια βαθιά 

με τα μάτια κλειστά και ρημάζω

και σε φαντάζομαι εδώ να σου λέω σ' αγαπώ 

με σιωπή σ' αγαπώ να φωνάζω

κι όσο κι αν χρειαστεί 

να 'μαι πάντα εκεί 

να στο ψιθυρίζω να ξέρεις 

σε καθεμιά σου βουβή επιστροφή 

εγώ μονάχα εγώ 

κι όχι εσύ να υποφέρεις