28/6/12

5 Χρονια Exoaptonkyklo !




"Αναρωτιεται λοιπον κανεις ,τι υπεροχο πραγμα ειναι οι νεες τεχνολογιες και ποσες δυνατοτητες επικοινωνιας μπορουν να μας δωσουν!
Νιωθω σαν να μου χουν κανει δωρο το ωραιοτερο παιχνιδι του κοσμου και μα το θεο (αν φυσικα υπαρχει) θααα του δωσω να καταλαβει.Τετοια ειναι η ορεξη μου να επικοινωνησουμε μαζι αγνωστε μου φιλαρακο. Μονο που να, θα πρεπει να βοηθησεις και συ λιγακι απαντωντας με κανα σχολιακι που και που .Αν παλι οχι ,μην αγχωνεσαι ,το χω υπολογισει κι αυτο το ενδεχομενο. Εγω θα συνεχιζω να γραφω κι ας ειναι και σαν σε ημερολογιο . Ασχημα θα ναι ? Κι υστερα, που ξερεις καμμια φορα , μπορει να βγει και τιποτα απο την ιδιαιτερη συνομιλια μου με τον "κυριο"εαυτο μου.
Ξερεις τι μαχες βγαινουν πολλες φορες απο κατι τετοια? Τι μαχες ? Τι φαπες ? Τι βρισιδια ? Μην το συζητας. Ισως το ξερεις κι εσυ καλυτερα απο μενα ..."


Ετσι ξεκιναγε η πρωτη μου αναρτηση ακριβως σαν σημερα πεντε χρονια πριν!   Πεντε χρονια μετα και το διαβαζω και δεν θελω ν αλλαξω τιποτα. Ολα εγιναν οπως ακριβως τα ειχα προβλεψει. Επικοινωνια! Ο μεγαλος συνδεσμος με τη ζωη και με καθε μα καθε εκφανση της! Το παραθυρο που σε περνα απεναντι. Ενα υπεροχο παιχνιδι που δε χορτασα ποτε να το παιζω. Μεσα απ αυτο μεγαλωνω, μαθαινω, ωριμαζω, προχωρω!

Πως περασε τοσος καιρος.. Ποσα εγιναν ολα αυτα τα χρονια σ εμενα, στους ανθρωπους που αγαπω, στη χωρα... Και τι δεν εγινε... Ομορφα, ασχημα, χαρουμενα, λυπητερα.. "Ξυλο" που εφαγα.. Επιβεβαιωσεις, διαψευσεις, στοχοι που επιτευχθηκαν, ονειρα που χαθηκαν...
Ανθρωποι που περασαν απο το μπλογκ αυτο, αλλα τι λεω, απ τη ζωη μου ποσοι περασαν.. Αγαπημενοι που εφυγαν για παντα απ΄τη ζωη (μου), αλλοι που με εγκατελλειψαν αλλα και αλλοι που ηρθαν!
Και φυσικα, η μεγαλυτερη σταθερη της ζωης μου παντοτε εκει. Τα μικρα μου, τα αστερια μου, τα αγγελουδια μου ! Μπαμπα, μου λενε -ακομα και τωρα που εχουν μεγαλωσει τοσο- και λιωνω.. Ο μεγαλος, συνεσταλμενος, σκεπτομενος, ευαισθητος, αγαπησιαρης. Ψηλοτερος πια απο τον πατερα του (ελπιζω σε ολα), τοσο ομορφος, τοσο αντρακλας. Η μικρη, ανεξαρτητη, μαχητικη, ευαισθητη αλλα δυνατη, αθλητρια, το "playmaker" της οικογενειας. Κουκλιτσα, ναζιαρα, να σε στελνει αδιαβαστο!  Και δεν υπαρχει χαρα τους που να μη με συνεπαρει. Και δεν υπαρχει παραπονο τους που να μη με κανει χιλια κομματια. 


Αλλα ευτυχως ακομα και  στα δυσκολα η "κα επικοινωνια" σταθηκε διπλα μου με τα ευεργετικα αποτελεσμα της. Ετσι και τοτε. Μια συναντηση εφτασε. Εκει που η πικρα, η στενοχωρια, η λυπη,  πηγαν να με περικυκλωσουν, εκει ακριβως  εμφανιστηκε εκεινη. Ειναι εκει που η ζωη δεν σ αφηνει να παρεις ανασα! Κι ηρθε, ξαφνικα,  με ορμη, με ζωντανια, με ομορφια και με ευθυτητα σοκαριστικη που με τρανταξε. Με πηρε και με σηκωσε. Ψηλα. Μου εδωσε χαρα και δυναμη. Οχι δεν ειναι ευκολος ανθρωπος αλλα ειναι ανθρωπος που αξιζει. Μεσα σε δυο χρονια εγινε ο ανθρωπος μου και εγω (ελπιζω) εκεινης. 


Και να, που μετα απο πεντε ολοκληρα χρονια, συνεχιζω να γραφω ακομα για τα..."δικα μου" σ αυτην εδω τη σελιδα. Κι οπως και τοτε σ εκεινη την πρωτη αναρτηση εγραφα, συνεχιζει να με ξετρελλαινει τουτο δω το παιχνιδι. Καποιοι "συνοδοιποροι" του μπλογκ μεσα σ αυτα τα πεντε χρονια, ξερω πως ειναι παντα κοντα μου. Τους ευχαριστω ολους απο καρδιας. Ανθρωποι μου σας ευχαριστω πολυ και.. συνεχιζω. Οπως συνεχιζει και το exoaptonkyklo. Οπως συνεχιζει και η ζωη..

Χρονια μας πολλα λοιπον και Καλο καλοκαιρι!


Ακολουθουν ελαχιστες απο τις στιγμες που (με) σημαδεψαν  αυτα τα πεντε χρονια










































1 σχόλιο:

herinna/ είπε...

Να σ' έχουμε πάντα κοντά μας Στράτο για να διαβάζουμε τις πολύτιμες σκέψεις σου κι ας άργησα.