ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

Ολος ο κόσμος χρωστάει στην Ελλάδα είπε ο Γκοντάρ κι εγώ διάβαζα σκεπτική τα λόγια του και σκεφτόμουν διάφορα όνειρα που έκανα από παιδί...

Θυμήθηκα τότε που προσπαθούσα να καταλάβω γιατί η Ελλάδα χρειαζόταν να ειναι κάτι άλλο εκτός από ένα μεγάλο παγκόσμιο πανεπιστήμιο..
Γιατί θα έπρεπε να προσπαθεί να γίνει ανταγωνιστική στη μάχη του παγκόσμιου κέρδους και να μην ήταν απλά ένας τόπος σπουδών..

Χίλια "αν" έμπαιναν μπροστά στις σκέψεις μου για να μου απαντήσουν.
Θα μπορούσε να ήταν έτσι "αν..."

Σκεφτείτε αυτό το μικρό κράτος να ήταν αλλιώς. Να ήταν γεμάτο από τη μια άκρη ως την άλλη Πανεπιστήμια, Σχολές, βιβλιοθήκες, μουσεία, ερευνητικά κέντρα και κάθε πολίτης του κόσμου να έλεγε "αν το παιδί μου πάει πολύ καλά στις σπουδές μπορεί να τα καταφέρει να κάνει μεταπτυχιακά στην Ελλάδα...,"
Να ήταν διαχωρισμένο μέσα στη παγκόσμια Τάξη, πως όταν θέλεις να καταθέσεις τα λεφτά σου πας στην Ελβετία κι όταν θέλεις να καταθέσεις τις γνώσεις σου πας στην Ελλάδα.

Το ξέρω, αυτά δεν ήταν όνειρα, ήταν ουτοπίες..

Ομως δεν έβγαιναν από κάποιο εθνικιστικό παραλήρημα, ήταν απλή λογική. Θεωρούσα πάντα πως στη σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία, έλειπε το σπουδαιότερο, ένα μέρος που θα διαφύλαττε τη γνώση. Και δεν μπορουσα να βρω καλύτερο τόπο από τούτον εδώ.

Μικρός, στη μέση όλων , με μια γη πανέμορφη , με μια θάλασσα γύρω γύρω ν΄αστράφτει, μ΄ενα ήλιο να ζεσταίνει τις καρδιές χειμώνα καλοκαίρι, και χιλιάδες μυρουδιές να ξυπνάνε τις αισθήσεις και να γαληνεύουν το πνεύμα...

Ναι όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι... αν

Ολος ο κόσμος χρωστάει στην Ελλάδα, αλλά πιο πολύ απ΄ολους της χρωστάμε εμείς όλοι οι νέοι-έλληνες, που ενώ ξεπουλήσαμε κάθε ψίγμα αξιοπρέπειας και περηφάνειας σε ντροπιασμένες κυβερνήσεις, μπορούμε ακόμα και κοκορευόμαστε πως είμαστε έλληνες.

Της χρωστάμε γιατί ακόμα και μέσα από το ραγιαδισμό μας μας έδινε πάντα τη δυνατότητα να έχουμε κληρονομική περηφάνεια , έτσι τεμπέλικα το σκεφτόμασταν και το σκεφτόμαστε ακόμα...
Το ότι επέζησε ακόμα αυτό το μικρό κράτος και ονομάζεται ακόμα Ελλάδα, είναι ήδη ένα θαύμα κόντρα στους καιρούς,

Ισως δεν μπορούμε να βελτιώσουμε τη παγκόσμια δίνη που καταφθάνει γοργά και θέλει να σαρώσει, να συνθλίψει το ανθρώπινο πνεύμα, μπορούμε όμως σαν προσωπική επανάσταση αν θέλετε, ο καθένας μας να αναρωτηθούμε επί τέλους αν είμαστε ικανοί να αντλήσουμε λίγη γνώση από αυτήν που κρύβεται σε κάθε πέτρα που πατάμε.

Αν είμαστε ικανοί να ανακαλύψουμε επί τέλους τους αληθινούς λόγους που ο Γκοντάρ εννοούσε όταν έλεγε όλος ο κόσμος χρωστάει στην Ελλάδα.
Οι παλιοί γέρασαν, κι έχουν χάσει σχεδόν το τρένο, όμως εσείς οι νέοι, έχετε βιβλιοθήκες έστω και φτωχικές, έχετε τρόπο "να μορφωθείτε"

Μπορεί να σας σκλαβώσουν τη ζωή αλλά ίσως με πολύ κούραση και αγώνα καταφέρετε αν θελήσετε να δημιουργήσετε το δικό σας πόλο αντίστασης. Κι αυτός είναι η γνώση. Αν δεν μας άφησαν χωράφια να καλλιεργήσουμε , ξέχασαν κάτι , το χωράφι μας που λέγεται μυαλό, ορίζουμε εμείς πως θα το καλλιεργήσουμε.

Από http://vasiliskos2.blogspot.com/

Βασιλική ευχαριστούμε για τις υπέροχες σκέψεις.