Πραγματοποιήθηκε σήμερα 01.03.2010 με πρωτοβουλία της «Πρώτης Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς» ανοιχτή συζήτηση στο Ιανό με: θέμα «Οι Μετανάστες στην Ελλάδα - Οικονομία, Παιδεία, Πολιτισμός, Κοινωνία».

Δημοσιογράφοι και πολίτες παρακολούθησαν με έντονο ενδιαφέρον τις ομιλίες των καλεσμένων (Στέλλα Πρωτονοταρίου – Δασκάλα, Δημήτρης Χριστόπουλος - Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Πάσχος Μανδραβέλης – Δημοσιογράφος, MC Yinka – Μουσικός, Ιωάννα Κούρτοβικ – Δικηγόρος, Ανδρέας Τάκης – Γεν. Γραμμ. Μεταναστευτικής Πολιτικής), απεύθυναν ερωτήσεις και συνδιαμόρφωσαν μια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή θέσεων και απόψεων.

Τη συζήτηση άνοιξε ο Niko Ago, δημοσιογράφος, μετανάστης και ο ίδιος και μέλος της πρωτοβουλίας «Πρώτη Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς». Αναφερόμενος στη συγκεκριμένη μέρα που φιλοξενεί κινήσεις υπερ μεταναστών σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Βέλγιο, τόνισε ότι το σημερινό κάλεσμα σε αποχή από οικονομική κατανάλωση, έχει ως σκοπό να στείλει ένα ειρηνικό μήνυμα που μέσα από την απουσία των μεταναστών να συμβολίζει τη σημασία της παρουσίας τους. «Δεν είναι πρόθεση μας να προσθέσουμε προβλήματα στην κοινωνία», αλλά να κάνουμε μια συμβολική κίνηση, όπως είπε.

Αμέσως μετά το λόγο πήρε η Στέλλα Πρωτονοταρίου, «η δασκάλα με Δ κεφαλαίο», που κατηγορήθηκε και μετέπειτα αθωώθηκε για την εκπαιδευτική πολιτική που εφάρμοσε στο 132ο δημοτικό Γκράβας. Η δομή της κοινωνίας πλέον έχει αλλάξει, «έχουμε μια πολυπολιτισμική κοινωνία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να ανταποκρίνεται σε αυτή». Πολιτικές όπως αυτές του σχολείου της Γκράβας που μάχονται την περιθωριοποίηση των παιδιών, ευνοούν την ενσωμάτωση των ιδίων αλλά και των γονιών τους και συνυφαίνουν μια πολιτισμική συνύπαρξη, φαίνεται σήμερα να είναι αναγκαίες αλλά και όπως υπογράμμισε η κα Πρωτονοταρίου, να γίνουν προτεραιότητα του υπουργείου Παιδείας.

Ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης, επισήμανε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ μετανάστευσης και ανάγκης για εργατικά χέρια. Όπως είπε, «όσο υπάρχουν δουλειές, θα έρχονται μετανάστες» και η ίδια η αγορά είναι αυτή που ορίζει τα επίπεδα της μετανάστευσης. Έθεσε όμως και τον προβληματισμό του τι γίνεται όταν πια δεν τους χρειαζόμαστε, «τους απολύουμε και από τη χώρα;». Στην αλληλουχία των σκέψεων, ο παραπάνω προβληματισμός οδηγεί στην ανάγκη ουσιαστικής κρατικής παρέμβασης και υιοθέτησης αποτελεσματικής εργατικής νομοθεσίας.

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αναφέρθηκε σε μια σειρά αντιλήψεων που αν και κυρίαρχες στη σημερινή κοινωνία, στην ουσία αποτελούν παρανοήσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στη σύνδεση μετανάστευσης και φτώχειας, μια πολύ λάθος αντίληψη, όπως είπε, καθώς η μετανάστευση ουσιαστικά συνδέεται με την ανάπτυξη και όχι με τη φτώχεια. Άλλη επικρατούσα αντίληψη είναι ότι «οι μετανάστες έρχονται εδώ για να ριζώσουν, ενώ στην πραγματικότητα κανείς δεν ήθελε να αφήσει την πατρίδα του και όλοι επιθυμούν να επιστρέψουν σε αυτή». Απαραίτητη ανάγκη σήμερα, όπως τόνισε είναι η «αντιμετώπιση του νομικού κενού που αφορά στη μετανάστευση και η καταγραφή των μεταναστών».

Ο MC Yinka, τραγουδιστής και παιδί 2ης γενιάς μεταναστών περιέγραψε την ιστορία της οικογένειας του, το πώς βρέθηκαν οι γονείς του στην Ελλάδα, την εμπειρία του τις πρώτες μέρες του σχολείου όπου αντιμετωπιζόταν ως διαφορετικός. Σημείωσε ότι τα παιδιά 2ης γενιάς έφεραν την ελληνική γλώσσα και κουλτούρα ακόμα και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, υποστήριξε το νομοσχέδιο για τη μετανάστευση, που θα τους δώσει τα πολιτικά δικαιώματα που δικαιούνται και έκλεισε λέγοντας ότι «κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας πει αν είμαστε Έλληνες ή όχι, εμείς ξέρουμε ότι είμαστε».

Στο ίδιο πνεύμα ο Αναστάσης Ιωσήφ, επίσης παιδί 2ης γενιάς, ανέτρεξε στα πρώτα του σχολικά χρόνια όπου το εκπαιδευτικό σύστημα δεν τον βοηθούσε να ακολουθήσει την εκπαιδευτική διαδικασία και οι συμμαθητές τον αντιμετώπιζαν ως διαφορετικό. Αφού υπογράμμισε τον εναγκαλισμό και την βοήθεια που δέχτηκε αυτός και άλλοι μετανάστες από την Κιβωτό του Κόσμου και τον πάτερ Αντώνιο, έκλεισε λέγοντας «κανείς δεν μπορεί να μου πει αν είμαι ή δεν είμαι Έλληνας, στην ψυχή μου είμαι Έλληνας».

Η Ιωάννα Κούρτοβικ από το Δίκτυο για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών ενημέρωσε τον κόσμο για τη μεταφορά των καταυλισμών της Πάτρας στην Ηγουμενίτσα και περιέγραψε πως βιώνεται σήμερα η κατάσταση εκεί. Στάθηκε πολύ στο πώς χρησιμοποιούμε σήμερα τους μετανάστες, πώς τους μετατρέπουμε σε εργαλεία ευημερίας και «μας είναι χρήσιμοι εφόσον παραμένουν μετανάστες, με αυτό το ρόλο μόνο και με συγκεκριμένα μεροκάματα». Στην συνέχεια μοιράστηκε με το κοινό το όνειρο της για μια κοινωνία όπου δεν υπάρχει καμία Παγανή και «οι διαφορές μας θα απελευθερώσουν τις δυναμικές της εξέλιξης».

Ο Γεν. Γραμμ. Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ανδρέας Τάκης, εντόπισε την κοινή συνισταμένη μεταξύ της «Πρώτης Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς» και του νέου νομοσχεδίου, στην αντίληψη του μετανάστη ως «κομμάτι ζωτικής σημασίας για κάθε πτυχή του ελληνικού πληθυσμού». Όπως είπε πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε ότι το νομοσχέδιο μας αφορά όλους και ότι η «πατρίδα μας διεκδικεί πλέον μηχανισμούς συμπερίληψης των μεταναστών». Ο κ.Τάκης έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε πολλές παγιωμένες πτυχές της μετανάστευσης, όπως για παράδειγμα την θεώρηση πολλών ως παρανόμων μετά από χρόνια νόμιμης παραμονής, αλλά και το πώς δεν μας είναι πια χρήσιμοι μετά το πέρας των έργων στα οποία τους απασχολούμε.

Ο Νίκος Φίλης, δ/ντης της εφημερίδας Αυγή έκανε έναν σαφή συσχετισμό μεταξύ της οικονομικής κρίσης και της επίπτωσης της στους μετανάστες. Όπως είπε η πληγή θα είναι μεγάλη καθώς αποτελούν φτωχότερες οικονομικές τάξεις, γεγονός που σημαίνει ότι χρειάζονται πολιτική υποστήριξη ώστε να μπορέσουν να αμυνθούν. Τόνισε επίσης ότι οι ευκαιρίες νομιμοποίησης και ένταξης πρέπει να είναι συνεχείς και όχι περιστασιακές.

Ο Βασίλης Χρονόπουλος από το Διαβατήριο έκλεισε τις ομιλίες με μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο πως βίωσε ο ίδιος ως παιδί τις μετακινήσεις της οικογένειας του από τη μια πόλη στης Ελλάδας στην άλλη και πως θεωρήθηκε ξένος στις διάφορες πόλεις που βρέθηκε, αν και υπήκοος αυτής της χώρας. Τελικά όπως είπε, «είμαστε όλοι μετανάστες, είμαστε όλοι ντόπιοι, είμαστε όλοι πολίτες».

Με εκτίμηση, Η οργανωτική ομάδα της πρωτοβουλίας «Πρώτη Μαρτίου 2010- 24 ώρες χωρίς εμάς»