Ελευθερη πτωση.

Σταθηκα στην ακρη του βραχου και εκανα βουτια στο απεραντο γαλαζιο. Εσκισα το νερο κι αρχισα να κατεβαινω. Οσο πιο πολυ κατεβαινα τοσο πιο πολυ σκοταδι. Σκοταδι και κρυο. Σιγα σιγα αρχισα να ξεχωριζω το βυθο. Χιλιαδες τεραστια φιδια στο βυθο. Πανω , κατω, γυρω και μεσα στις λασπες φιδια σιχαμενα. Παντου φιδια , λασπη, κρυο και σκοταδι...

Σταθηκα στην ακρη του βραχου και εκανα βουτια στον απεραντο οριζοντα. Κουνουσα χερια ποδια σαν τρελλος να καταφερω να πεταξω. Για λιγο μονο. Το ηξερα, δε μ ενοιαζε ομως. Ολα γαλαζια, ζεστα και φωτεινα. Τι υπεροχο συναισθημα κι ολα απο κατω μικρα. Τα συννεφα απαλα και παρηγορα. Ο ηλιος κοντα μου παρηγορος. Ο αερας φρεσκος και παρηγορος. Την αλλη στιγμη θα επεφτα μα θα ταν υπεροχη η πτωση αφου καλα το γνωριζα πως αν συνεχιζα ν ανεβαινω ολο και θα χανοταν το οξυγονο..
.