14/2/09

Το λαθος

.
Οταν χαθεις
στασου, κοιτα, νιωσε, ακου,σου μαθαινα παντα
Μα εσυ συνεχιζες μπροστα

Παντου ομιχλη
Γυρω, παντου, ομιχλη

Μ'ολη τη δυναμη της ψυχης μου σου φωναζα στασου!
Μα εσυ συνεχιζες μπροστα
Ωσπου χαθηκες

Που να'σαι τωρα;
Γιατι χαθηκαμε;
Τι πηγε λαθος;
.

6 σχόλια:

Vicky είπε...

Καμιά φορά, φταίει μόνο η ομίχλη. Διαφορετικά, θα έβλεπες ακόμα τη μορφή εκείνη. Ίσως και να είχε προχωρήσει απλά για να σε παρασύρει λίγο παρακάτω.

Χωρίς αυτό να αποκλείει πως η ομίχλη είναι μερικές φορές μόνο και μόνο η αφορμή, ώστε να απομακρυνθούμε πιο "ανώδυνα".

Δεν έφταιγα εγώ. Δεν μπορούσε να καταλάβει.

Και ξαφνικά, το λάθος γίνεται όλο δικό μας. Και μέχρι η προσπάθεια να μας λυγίσει, το ψάχνουμε. Μάταια όμως.

naya είπε...

Ειναι η εποχη του λαθους

akrat είπε...

καλημέρα
για άλλη μια φορά το απόλαυσα
ευχαριστώ που διαβάζω αυτά τα υπέροχα ποιήματα ψυχής

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

καλησπερα , σημερα εισδα το σχολιο σας στο μπλογκ μου για το σχολειο μεταναστων του πειραια ναι ειναι στην αγια σωτηρα στη θηβων καθε κυριακη στις 5
ειναι μια πολλη ενδιαφερουσα προσπαθεια χωρις καμμια υποστηριξη απο δημους νομαρχιες κ.τ.λ.π
απο το blog opateras

Blogόντα είπε...

Καλησπέρα, μια αναζήτηση για την γενέτειρα μου (Παλαιά Κοκκινιά) με εφερε στην σελίδα , και το ποιημα "εδεσε" σε συναισθήματα

"Που να'σαι τωρα;
Γιατι χαθηκαμε;
Τι πηγε λαθος;"

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

@ opateras
Θα τα πουμε απο κοντα. Με ενδιαφερουν πολυ τετοιες προσπαθειες.

@ Blogonda
καλως ηρθες απ το φτωχικο μας.Με χαρα να σε κερασουμε απ τα λιγοστα μας...

Καλησπερα και στους αλλους φιλους.