Αν και οπως εχω ξαναπει παλιοτερα δεν ειμαι και πολυ των παιχνιδιων σημερα ομως ειπα να ανταποκριθω στο καλεσμα της αγαπητης Ματα (πως να την προσβαλω αλλωστε?).
Μονο που δεν θ ακολουθησω ολο το τυπικο του θεματος. Θα γραψω ομως , ναι, 7 αληθειες για μενα, ετσι απλα γιατι μου φανηκε ενδιαφερον να δω, ποιες αληθειες απ' ολες θα γραψω. Εχουμε και λεμε λοιπον:
1. Θα προτιμουσα να ειχα γεννηθει γυρω στο 1950 ωστε στα καλυτερα χρονια της νιοτης μου να τα ειχα ζησει στην εποχη των μεγαλων οραματων, των ζωντανων ιδεολογιων, της δημιουργικης αμφισβητησης των παντων, της επαναστατικοτητας του 68, του Τσε, του πολυτεχνειου, του rock & roll, κλπ κλπ.
2. Με εκνευριζει που δεν υπαρχουν πια μηχανες on- οff των 250cc στην αγορα οπως παλια.
3. Δεν μπορω ακομα να ξεχασω το πρωτο της φιλι.
4. Περναω πολλες φορες με πορτοκαλι ακομα και με κοκκινο καποιες φορες.
5. Μου λειπει πολυ στο θεατρο ο Βασιλης Διαμαντοπουλος κι εχω μονο τον μεγαλο Μιχαλακοπουλο να παρηγοριεμαι.
6. Εχω συναισθηση πως ειμαι πολυ "μικρος".
7. Πεθαινω για να παρω ενα σκυλι στο σπιτι αν και ξερω πως το σπιτι θα γινει μπαχαλο και αμφιβαλλω αν θα το αντεξουμε αυτο κι ειδικα η γυναικα μου.
Μετα απ' ολα αυτα, δεν καλω κανεναν αλλο να παιξει.
Αν θελετε απο μονοι σας, ξα σας , που λεμε και στην Κρητη.
3 σχόλια:
με συγκίνησαν πολύ βαθιά η πρώτη και η πέμπτη αλήθεια σου-δεν είμαι της αρίθμησης,αλλά αφού αυτό επιβάλλουν οι κανόνες του παιχνιδιού,τις ονόμασα με αριθμούς-
ίσως επειδή είναι κοινές,
τις έχω σκεφτεί κι εγώ πλείστες φορές και άρα τις μοιραζόμαστε.
καλή Δευτέρα και κατ'επέκταση εβδομάδα...
ελπίζω να είσαι καλά κατά τα άλλα
φιλιά
πριτς..
που θα παίξω...
μουρλός είμαι??
Σ΄ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σου. Βασικά κι εγώ το χατήρι μιας φίλης δεν ήθελα να χαλάσω!
Όσο για τον σκύλο που λες, με τον δικό μου δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν "μαδάει" είναι ήσυχος, οικονομικός και με αναγκάζει να βγαίνω έξω κάθε μέρα και να παίρνω καθαρό αέρα.
Αν διαλέξεις προσεκτικά την ράτσα δεν θα έχεις πρόβλημα και παραγματικά θα αλλάξει η ζωή σου.
Την καλημέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου