Υγεια να 'χουμε. Για ολα τ' αλλα, εχει ο θεος...

Επιτελους! Η κατασταση εχει φθασει στο απροχωρητο. Εχουμε τρελλαθει να πληρωνουμε κερατιατικα λεφτα. Στα σουπερμαρκετ δεν τολμαμε να πατησουμε. Παλια πηγαιναμε και δεν κινδυνευαμε απο εγκεφαλικο. Σιγα σιγα οι τιμες αρχισαν να ξεφευγουν. Καποτε, που το σφιξιμο αρχισε να μας κοβει το χαμογελο κατεβαζαμε τα μουτρα σε καθε "απαιτηση" των παιδιων μας για περιττες πολυτελειες του στυλ σοκοφρετες, αναψυκτικα κλπ. Μετα, αρχισαμε τις καρτες και τα δανεια και τοτε καθε επισκεψη στο σουπερ μαρκετ ηταν μια "γιορτη". Κι ερχονταν κατοπιν οι λογαριασμοι , κι ημασταν σε ολο και χειροτερη θεση αλλα τουλαχιστον τα παιδια δεν "ενιωθαν" ακομη το προβλημα μας. Επειτα ηρθε η εποχη που φρακαραν κι οι καρτες και τα δανεια κι αρχισαν τα τηλεφωνα απ τις -παρανομες- εταιριες εισπραξης των οφειλων. Η απογνωση αρχισε να κτυπαει νευρα και ψυχολογια με γκασμαδες. Ουτε η τριτη δουλεια δεν φτανει πια.
Τα ιδια και χειροτερα συμβαινουν και στη λαϊκη και παντου. Σου ζηταει το παιδι σου ενα πεπονι και σε πιανει συγκρυο!
Και πας στη δουλεια καθε μερα και πιο "χαλασμενος". Κι η αποδοση σου πεφτει και το αφεντικο αρχιζει να σε στραβοκοιταει και εσυ τρεμεις μη συμβει καμμια μερα το μοιραιο. Και στο σπιτι οταν εισαι, απλα, δεν εισαι. Βυθιζεσαι στον "εκκατομυριουχο" και στις ειδησεις των οχτω και σε καθε ληστη τραπεζας και σε καθε εγκληματια αναγνωριζεις τη φατσα σου. Κι η γυναικα σου μπορει να σε ξεχεζει ως ανικανο να κανεις κατι για ν' αλλαξεις τα πραγματα κι η πεθερα σου να σε θεωρει looser και να μη στο λεει καταμουτρα και αυτο να σου σπαει τα νευρα ακομα πιο πολυ. Αλλα που να ξεσπασεις ? Τι να πεις ? Σε ποιον ? Τοσα εκκατομυρια ακομα loosers περνουν τα ιδια με σενα, μα εσυ δεν βρισκεις κανεναν να μιλησεις. Να πεις τον πονο σου. Να σε καταλαβει.
Μοναξια που σπαει κοκκαλα. Σπαει καρδιες. Διαλυει το ηθικο, εξαφανιζει την αισιοδοξια. Καταστρεφει περηφανιες και υποληψεις. Λερωνει κουτελα. Τα βαφει ανεξιτηλα. LOOSER γραφει παντου και με κεφαλαια γραμματα. Γαμα τα! Οι φιλοι σου ολοι στα ιδια χαλια. Υπερχρεωμενοι σαν και σενα ονειρευονται να μπορεσουν να πουλησουν το σπιτι τους, να ξοφλησουν το στεγαστικο και τα υπολοιπα κωλοδανεια και να πανε στο νοικι! Ναι στο νοικι. Εκει να πανε μπας κι ανασανουν. Να κανουν μια σταση για μερικα χρονακια, να μπορεσουν να ηρεμησουν. Να μην τους κυνηγανε αλλο. Να μπορεσουν να ξανακοιμηθουν σαν ανθρωποι. Να ονειρευτουν σαν ανθρωποι. Αλλα τωρα πια ειναι αργα. Οι τιμες των σπιτιων εχουνε πεσει. Η αγορα εχει παγωσει. Κανεις δεν αγοραζει πια. Κι αν πουλησεις αυτα που θα παρεις δε σε φτανουν πια για να ξεχρεωσεις. Και τα βλεπουν αυτα οι φιλοι και δωστου η απελπισια. Και κάνεις να τους δεις πολυ καιρο τους φιλους. Ποτε βγηκαμε σε ταβερνακι τελευταια φορα δε θυμομαστε πια. Πως ειναι ενα πουλοβερ μπενετον δε θυμασαι πια. Πως δοκιμαζες το κρασι μπροστα απ τον μαιτρ πριν το σερβιρει που να θυμασαι. Τι χαρα ομως εκανε ο μικρος οταν πηρε για δωρο εκεινα τα Νικe των 150 ευρω θυμασαι?
Οταν αγοραζες το καινουριο σου Corolla πως εκανες θυμασαι?
Οταν μεθουσες με την γυναικα σου κεινο το βραδυ στον Πλουταρχο θυμασαι?
Οταν ψηφιζες ΝΔ και μετα την εκλογη, πώς βγηκες και πανηγυριζες στους δρομους θυμασαι? Μη μου πεις οτι αυτο δεν το θυμασαι? Δεν το πιστευω ρε φιλε. Δε σε πιστευω. Γιατι το 'χεις ξανακανει. Και πολλες φορες μαλιστα. Και μυαλο δε βαζεις φιλε. Γιατι απλα, μεσα στην νιρβανα της ουτοπιας σου, μες τη μικροτητα και στον μικροκοσμο σου ξεχνας . Και ξεχνας πολλα. Και καθε φορα και περισσοτερα. Εχεις γινει ακριβως οπως σε προτιμουν. Μονο, οχι τα παιδια σου , οι ανθρωποι σου, ο εαυτος σου, αλλα εκεινοι. Οι αλλοι. Και τωρα που αυτοι ολοι σου γυρνουν τη πλατη, εκλιπαρεις για μερικα ψιχουλα παραπανω στο μισθο. Για το επιδομα θερμανσης που σου ταξανε τοσο καιρο τωρα. Για να σου αφησουν αφορολογητα τα 10 ψωροχιλιαρικα σου. Για να μη σου κατασχεσουν το χρυσο κλουβι σου. Για να μη σταματησουν οι πολυεθνικες να σκιζουν τον κτηνοτροφο ωστε να μπορεις ΕΣΥ να αγοραζεις το γαλα στα 98 λεπτα. Σε στηνουν απεναντι του. Τον κανουν εχθρο σου! Κι αυτον και τον ψαρα και τον ψιλικατζη και τον βιοτεχνη και τον γεωργο και τον δασκαλο και τον εμπορακο. Και σου φτιαχνουν νεους φιλους. Τον τραπεζιτη, το LIDL και το CARREFOUR. Εκλιπαρεις τωρα για ενα επιδομα ανεργιας , για μια παραλια χωρις εισοδο, για λιγο πρασινο στις πλατειες αφου μοναχα εκει μπορεις να διασκεδασεις πλεον το παιδι σου χωρις εισητηριο. Κι αν παρακολουθεις εκπληκτος ακομα και τους Εφραιμηδες να πλουτιζουν στη πλατη σου ειμαι σιγουρος πως εσυ θα συνεχισεις να εισαι ο κυριαρχος λαος . Ολους αυτους να τους "τακτοποιησεις" ξερεις . Την επομενη φορα παλι ΝΔ θα ψηφισεις. Ενταξει τωρα δε προλαβανε, καλα το λες, να σου λυσουν ολα σου τα προβληματα αλλα σιγουρα την επομενη, ολα θα γινουν. Ετσι δεν ειναι μεγαλε?
Κι εγω ο μικρος κι ηλιθιος θα συνεχισω να μαθαινω στα παιδια μου για ..."τον σταυρο στο χερι" (αληθεια τι ειρωνια) , για να μαθουν να παλευουν , να επιμενουν, να νικουν.
Θα συνεχισω να νοιαζομαι για τα αδεσποτα στο δρομο. Για τους γερους στα νοσοκομεια. Για τα παιδια των φαναριων, για τους μεταναστες στα κρατητηρια, για τα πρεζονια στα πεζοδρομια, για τις ισες ευκαιριες, για την αξιοκρατια, για το περιβαλλον, για το οραμα της ενωμενης Ευρωπης, για, για, για. Τι ανοητος που συνεχιζω να ειμαι, ε?
Που συνεχιζω να τσαντιζομαι που η παιδεια δεν ειναι οπως θα πρεπε να ειναι, που οι αρχισυνδικαλιστες ειναι ξεπουλημενα παλιοτομαρα χρονια τωρα, που η σεξουαλικη αγωγη δεν ειναι μαθημα στα σχολεια, που η φετα ειναι πιο φτηνη στο Βερολινο.
Που αναζητω χρονια τωρα μια μονιμη δουλεια καπου στην επαρχια και μια ζωη με καθαρο οξυγονο, με ηχους απο τζιτζικια και παφλασμους κυμματων. Μια ζωη με χωμα στην αυλη και χελιδονια στις στεγες...
Τι λες ? Ονειρα ? Εγω παλι λεω, παλι καλα που μπορω ακομα κι ονειρευομαι...
Τι ειπες? Υγεια να 'χουμε... πανω απ' ολα η υγεια ?
Α ναι, βεβαια. Για ολα τ' αλλα , εχει ο θεος...ε?