Ο πνευματικός

Αφήστε με να ψάχνω για πνευματικό
στις εξορίες, στους αγώνες και στους δρόμους
με τους σταυρούς και τα λεφτά
στου Μπελογιάννη τα κελιά ποτέ δε μ' άφησαν να μπω
κι έμαθα έτσι να τη βγάζω σε υπονόμους

Μέσα στο βλέμμα του Νικόλα έχω χαθεί
μα θα τη βρω λέω την άκρη, που θα πάει
είναι το ξέρω κατακόκκινο, βαθύ
μα όπως έκλαψε ένα βράδυ πριν χαθεί
μέσα στο αίμα το μετράς το παλικάρι

Χθες εξομολογιόμασταν στο σπίτι ενός τρελού
ανατινάζοντας τις πίκρες στο συκώτι
μα δυστυχώς μας μυριστήκαν οι γειτόνοι
κάποιοι φωνάζαν στο τσαρδί του αναρχικού
παπάδες πως χρειάζονται και όχι αστυνόμοι

Κάποιος κύριος μου έγνεψε να φύγω από κει
είν' επικίνδυνο μου ψέλισε περσσότερο να μείνω
φωτιές ανάβει λέει πάντα ο τρελός
κι άλλοι πως κόντεψαν κοντά του να καούν
ώστε είναι κρίμα του τρελού, θύμα κι εγώ να γίνω

Έστριψα έτσι ο δειλός και πήγα παρακάτω
ψάχνοντας πάντα το σκοπό μου για να βρω
σε έναν τόπο με ομίχλη βρήκα ένα θίασο σωστό
κάποιους που χόρευαν πιασμένοι αγκαλιά
και μια φωτιά που με προσκάλεσε κοντά τους

Μου 'παν πως γνώριζαν το λόγο που 'χα φτάσει ως εκεί
κι ότι ο τρελός ο αναρχικός που είχα παρατήσει
αν και δε το χα -σαν τυφλός- παρατηρήσει
ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός εκείνος κι ο πνευματικός
που μια ζωή ολόκληρη είχα αναζητήσει

Νικόλα σύντροφε αδερφέ πετάχτηκα και είπα
τι όνειρο που μού 'στειλες τούτο απόψε πάλι
μα άσε και τέτοιο χάλι που να στο εξηγώ
Κι εσείς καλοί γειτόνοι ένα μόνο σας λέω
αφήστε με να ψάχνω όσα κι αν υποφέρω μέσα μου να με βρω.