17/5/08

Μια φορα κι εναν καιρο (για μικρους και...μεγαλους).


-Μια φορά κι έναν καιρό,
ζούσε ένα λουλούδι που αντί για πέταλα είχε αγκάθια! Κι όμως. Ήταν το ομορφότερο λουλούδι που είχαν δει ποτέ οι άνθρωποι. Όλοι το θέλανε, μα κανείς δεν τολμούσε να το πλησιάσει. Κι όσοι το έκαναν, έχουν ακόμη τα σημάδια του.
- Μα γιατί μαμά ήταν όμορφο; Αφού είχε αγκάθια!
-Γιατί ήταν διαφορετικό. Αυτό, δεν μπορούσες ούτε να το κόψεις, ούτε να τ΄αγγίξεις, μα ούτε και να το μυρίσεις. Το θαύμαζες γι' αυτό που ήταν και τ' αγαπούσες επειδή υπήρχε. Μόνο γι' αυτό. Δεν μπορούσες να το κάνεις δικό σου. Αυτό, το έκανε ξεχωριστό κι αυτό, το έκανε το πιο όμορφο. Καταλαβαίνεις αγάπη μου;
-Ναι μαμά..
απο το εξαιρετικο blog "iliosavra".

5 σχόλια:

Artanis είπε...

Καλησπέρα...Μόλις βρήκα το ποίημα που άφησες στο ποστ μου, είναι καταπληκτικό...Σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψη...Η σημερινή σου ανάρτηση, είναι κι αυτή πολύ ωραία...Μου άρεσε η ιστορία με το αγκαθωτό λουλούδι, και πιο πολύ που είδα τη φωτό του Γαϊδουράγκαθου, όπως το λέμε εμείς εδώ...
Υπάρχει όμως ένα μικρό ζήτημα...Δεν είμαι άντρας...Φυσικά δεν κρατάω κακία, πολοί μου λένε οτι είμαι πιο σκληρή απ' ότι μια οποιαδήποτε άλλη γυναίκα, οπότε, είναι λογικό να μπερδεύτηκες...
Σου στέλνω πολλές ευχές για ένα όμορφο βράδυ, και για μια ακόμα πιο όμορφη Κυριακή...Να ' σαι καλά...
Καληνύχτα...

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

artanis,σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια και συγγνωμη για το λαθος.Η αληθεια ειναι οτι παρασυρθηκα απο την ορμη των γραφτων σου και δεν προσεξα...
Την καλημερα μου.

Artanis είπε...

Μην αγχώνεσαι, δεν έγινε και τίποτα...Όλα εντάξει...Ελπίζω να μην σε σοκάρισα, πάντως, με το γραπτό, της 1ης του Μάη...
Καλό σου βράδυ...

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Oχι, ισα ισα εικονες σαν αυτην στο ξεκινημα "...ποτηρια που φυλασσουν λιγη ακομα κουβεντα..." ειναι τοσο τρυφερες...
καλη σου μερα.

Spy είπε...

Καταπληκτικό κείμενο, καταπληκτική εικόνα. Απλά στην σκληρή πραγματική ζωή υπάρχουν κι ορισμένοι, που το πατάνε και το λιώνουν, είτε από άγνοια είτε από φόβο...