Αβοήθητος

Να ταξιδεύεις στο βαγόνι κάποιου τρένου..

κι αβοήθητος να ταλαντεύεσαι
στις πληγές των γραμμών του

στη σιωπή των διπλανών σου, αχ και να 'ξεραν ..

στις σελίδες της επιστολής που να διαβάσεις δεν άντεξες,

στα φώτα του ορίζοντα του κόσμου μπροστά σου,

στους χειμάρρους, στις γέφυρες και στα βουνά που χάθηκαν ξωπίσω

πάθη, όνειρα κι ασήκωτα βάρη...

Να ταξιδεύεις μακριά της και να μην λείπει

ούτε λεπτό απ' το μυαλό κι απ' το κορμί σου

-σημάδι στο λαιμό που σου άφησε

προσωρινό αυτό, σ' αντίθεση με τ' άλλο,

κείνο το άλλο, πιο βαθιά, το μόνιμο,

ενθύμιο να το 'χεις στα ταξίδια σου-

εκείνη, που τώρα την αναπολείς

κι ακόμα  ανώφελα για κείνη υποφέρεις.

Να ταξιδεύεις στο βαγόνι κάποιου τρένου..

κι αβοήθητος να ταλαντεύεσαι 

προς το άγνωστο
του επόμενου σταθμού