Είναι κάτι τρένα

Είναι κάτι τρένα που τρέχουν πάντα άδεια
δεν έχουν επιβάτες ούτε κι αποσκευές
να πούνε ιστορίες δεν έχουν και ρημάδια
μονότονα κυλάνε σ' ασήμαντες γραμμές

Είναι κάτι τρένα που αδίκως κάνουν στάσεις
κανείς δεν τα προσμένει, κανείς δεν καρτερά
ακόμα κι ο σταθμάρχης ποτέ δεν περιμένει
τι ώρα θα φανούνε στο βάθος μακρυά

Είναι κάτι τρένα που δεν τα νοιάζει ο δρόμος
ούτε τα νοιάζουν τόποι που τόσους προσπερνούν
μονάχα πως ζυγώνουν στον μάταιο προορισμό τους
μόνο γι αυτό ριγούνε, έτσι ασκόπως ζουν

Είναι κάτι τρένα που μια ζωή μονάχα
σαπίζοντας γερνάνε στη σύνταξη να βγουν
και ζούνε τη ζωή τους απλά κι όμορφα τάχα
μα ούτε νεκρά κανέναν ποτέ δε συγκινούν