Ανακαλυψα μια μερα οτι η γυναικα του φιλου μου του Γιωργου σαλιαριζε προκλητικα με τον Βαγγελα τον ηλεκτρο-λογο.Την παρακολουθουσα για ενα διαστημα που ολο νιαουριζε διπλα του ολο ναζακια και του κανε ολο γλυκες. Ειχα στενοχωρηθει καπως για τον φιλο μου που ειναι πολυ καλο παιδι αν και εδω που τα λεμε παντα ηταν και ολιγον χαλβας.Κι ολο του το φερνα απεξω απεξω" Ρε Γιωργο βγαλτο το κοριτσι και λιγο εξω να ξεδωσει, καντου και κανα δωρακι που και που ,πες του και κανα γλυκολογο".
Αλλες φορες οι κοινοι μας φιλοι τον παρακινουσαν "Δωστης βρε Γιωργο λιγη σημασια ,θα σου φυγει καμμια μερα και θα κλαις". Τιποτα ο Γιωργος. Ειπαμε καλο παιδι αλλα χαλβας.
Ο Βαγγελας απ την αλλη ο ηλεκτρο-λογος (μαστορας στο λογο) ,ολο στο κορτε και στα συνομοτικα την ειχε την μικρη (ας πουμε μικρη ,πατημενα τα 33 ειχε). Και ολο "τι θα σου κανω μανα μου" , κι ολο "θα σου αλλαξει τα φωτα μανα μου ο Βαγγελας σου ο ηλεκτρο-λογος" κι ολο τετοια. Και να τα ραντεβουδακια πανω στα βλαχικα και να τα σιροπια στο "Αιγαιον" της πανεπιστημιου.
Ωσπου ενα βραδι που βρεχε ,που βρεχε ασταματητα ,κανει η καλη σου το λαθος και ομολογει το παιχνιδι της με τον Βαγγελα στις φιλεναδες της (ολες ταφος ως γνωστον) κι αυτες καρφι στο Γιωργακη με το νι και με το σιγμα. Ηρθε και αστραψε και βροντηξε (ειπαμε ηταν βραδι που βρεχε).
Ο Βαγγελας απ την αλλη ο ηλεκτρο-λογος (μαστορας στο λογο) ,ολο στο κορτε και στα συνομοτικα την ειχε την μικρη (ας πουμε μικρη ,πατημενα τα 33 ειχε). Και ολο "τι θα σου κανω μανα μου" , κι ολο "θα σου αλλαξει τα φωτα μανα μου ο Βαγγελας σου ο ηλεκτρο-λογος" κι ολο τετοια. Και να τα ραντεβουδακια πανω στα βλαχικα και να τα σιροπια στο "Αιγαιον" της πανεπιστημιου.
Ωσπου ενα βραδι που βρεχε ,που βρεχε ασταματητα ,κανει η καλη σου το λαθος και ομολογει το παιχνιδι της με τον Βαγγελα στις φιλεναδες της (ολες ταφος ως γνωστον) κι αυτες καρφι στο Γιωργακη με το νι και με το σιγμα. Ηρθε και αστραψε και βροντηξε (ειπαμε ηταν βραδι που βρεχε).
Ποιος ειδε τον Γιωργακη και δεν τον φοβηθηκε .Ομιχλιασε το τοπιο του μυαλου του. Και μεσα σε κεινη την φοβερη και κατασκοτεινη ομιχλη γυαλιζε μονο το ματι του ,γυαλιζε κανονικα σας λεω μεσα στο σκοταδι της οργης.Γυαλιζε ενα χλωμο κι αποκοσμο κιτρινο φως με κατακοκκινες αστραπες γυρω γυρω (θα του χε ανεβει κι η πιεση στο κεφαλι βλεπεις) .Την πιανει το λοιπον ο χαλβας, ναι ναι ο χαλβας και της ξηγιεται αλμυρο φυστικι που λεμε, αυτος και ολοι του οι φιλοι. Ολοι λεμε τωρα. Θα ταν και 500.000 οι φιλοι.
Τα χασε η μικρη. Χεστηκε απανω της .Ο φοβος την διαπερασε αυτοστιγμης σαν το ηλεκτρικο ρευμα του Βαγγελα .Αλλα και η αγανακτηση το ιδιο. Ε οχι ρε πουστη μου σκεφτηκε με μιας, εχω και γω τα δικια μου. Πολυ με ειχε παραμελησει κι αυτος.Τι να σου κανω κι εγω κοριτσι πραμα. Παιρνει λοιπον φορα και ριχνει ενα καβγα με τον δικο της αλλο να σαι κει και να το ζεις κι αλλο να στο λενε.
Μπηκαν κι οι αλλοι στη μεση να τους χωρισουν ,ενας χαμος,αλλοι εναντιον της κι αλλοι υπερ της .Γιατι να το πουμε κι αυτο, του τα παν και του Γιωργου ενα χερακι και τα δικα του τα κουλα. Α, δικαιοσυνη πανω απ ολα.
Θολωσε ο Γιωργακης ,δεν πιστευε στ αυτια του ,αυτα περιμενε απο φιλους? Και κερατας και δαρμενος? Ε οχι αρχισε να ουρλιαζει ! Τι αχαριστους τους ειπε, τι λαμογια,τι κοτες τους αποκαλεσε ,τι υπονομευτες τους ανεβαζε ,τι φιδια κολοβα τους κατεβαζε. Ειπε, ειπε, ειπε μεχρι που αποκαμε ο δυστυχης. Εκατσε -λιονταρι σε κλουβι- σε μια γωνια αμιλητος για ωρα . Καθε δευτερολεπτο που περνουσε κι ενας δυνατοτερος χτυπος στο στηθος του καθενος μας. Ολοι κρατουσαν την ανασα τους .Τι σκεφτονταν σου λεει τοση ωρα στη γωνια μοναχος?Τι αποφαση θα βγαζε? Φοβηθηκαν μη σηκωθει ξαφνικα και τα βροντηξει ολα κατω και την κοπανησει. Μα ποιος να τολμησει να ρωτησει. Μονο μεταξυ τους ,λες κι επικοινωνουσαν με τις σκεψεις αλληλοβριζοντουσαν και μουρμουραγαν, λες ; λες ;
Καποια στιγμη αργοσηκωθηκε ο καψερος. Βαρυς και ζορισμενος.
Τι να κανε , ειχε κι αυτος μαλακωσει πια. Ολα τα απλυτα, ειχε προλαβει και τα χε στριμωξει μεσ σε μια τσεπη της ψυχης του. Γυρισε και την κοιταξε στα ματια .Δυο δευτερολεπτα μας φανηκαν αιωνας. Φταιω κι εγω ,της ψελλισε, ετσι απλα και μονοκομματα ,χωρις ενα κομπιασμα στη φωνη χωρις ενα σαρδαμ σ ολοκληρο το λογο του.Φταιω κι εγω της ειπε .
Αυτο ηταν ,της υποσχεθηκε πως θ αλλαξει. Θα σε προσεχω της ειπε ,θα σε κοιτω στα ματια. Θα σε προστατευω και θα σε φροντιζω.Κι εκεινη βουρκωσε. Κι ολοι οι φιλοι βουρκωσαν. Αληθεια το λεω .Ολοι. Θα ταν και 500.000 οι φιλοι.
Οπισθοχωρησε μεμιας και κεινη, και με μια κινηση λυτρωτικη χυθηκε ξανα στην αγκαλια του. Το λεω και ανατριχιαζω μα την παναγια! Και Γιωργακη μου εγω δεν εκανα τιποτα και παντα δικια σου θα μαι και δωσμου αλλη μια ευκαιρια οπως θα σου δωσω κι εγω και αλλα τετοια συγκινητικα. Κι ο Βαγγελας εμαθε τα νεα απ τις φιλες (ειπαμε παντα ταφος οι φιλες),πως εμεινε μπουκαλα και πολλα στενοχωρηθηκε . Φιλοι ομως που τον ειδανε αλλη στιγμη στου Μπαιρακταρη να τρωει διπιττα με τον Κωστα(ετερος της παρεας), μου ειπανε πως ακομα δεν μπορει να ξεχασει ο Βαγγελας τα καλλη της μικρης και πολυ το σκεφτεται στο μελλον να της την ξαναπεσει. Κι ειναι πολλοι οι φιλοι που το πιστευουν αυτο. Θα ναι και 500.000 οι φιλοι.
Τι αλλο θα δουμε πια παναγια μου, τι αλλο θα δουμε πια?
Τα χασε η μικρη. Χεστηκε απανω της .Ο φοβος την διαπερασε αυτοστιγμης σαν το ηλεκτρικο ρευμα του Βαγγελα .Αλλα και η αγανακτηση το ιδιο. Ε οχι ρε πουστη μου σκεφτηκε με μιας, εχω και γω τα δικια μου. Πολυ με ειχε παραμελησει κι αυτος.Τι να σου κανω κι εγω κοριτσι πραμα. Παιρνει λοιπον φορα και ριχνει ενα καβγα με τον δικο της αλλο να σαι κει και να το ζεις κι αλλο να στο λενε.
Μπηκαν κι οι αλλοι στη μεση να τους χωρισουν ,ενας χαμος,αλλοι εναντιον της κι αλλοι υπερ της .Γιατι να το πουμε κι αυτο, του τα παν και του Γιωργου ενα χερακι και τα δικα του τα κουλα. Α, δικαιοσυνη πανω απ ολα.
Θολωσε ο Γιωργακης ,δεν πιστευε στ αυτια του ,αυτα περιμενε απο φιλους? Και κερατας και δαρμενος? Ε οχι αρχισε να ουρλιαζει ! Τι αχαριστους τους ειπε, τι λαμογια,τι κοτες τους αποκαλεσε ,τι υπονομευτες τους ανεβαζε ,τι φιδια κολοβα τους κατεβαζε. Ειπε, ειπε, ειπε μεχρι που αποκαμε ο δυστυχης. Εκατσε -λιονταρι σε κλουβι- σε μια γωνια αμιλητος για ωρα . Καθε δευτερολεπτο που περνουσε κι ενας δυνατοτερος χτυπος στο στηθος του καθενος μας. Ολοι κρατουσαν την ανασα τους .Τι σκεφτονταν σου λεει τοση ωρα στη γωνια μοναχος?Τι αποφαση θα βγαζε? Φοβηθηκαν μη σηκωθει ξαφνικα και τα βροντηξει ολα κατω και την κοπανησει. Μα ποιος να τολμησει να ρωτησει. Μονο μεταξυ τους ,λες κι επικοινωνουσαν με τις σκεψεις αλληλοβριζοντουσαν και μουρμουραγαν, λες ; λες ;
Καποια στιγμη αργοσηκωθηκε ο καψερος. Βαρυς και ζορισμενος.
Τι να κανε , ειχε κι αυτος μαλακωσει πια. Ολα τα απλυτα, ειχε προλαβει και τα χε στριμωξει μεσ σε μια τσεπη της ψυχης του. Γυρισε και την κοιταξε στα ματια .Δυο δευτερολεπτα μας φανηκαν αιωνας. Φταιω κι εγω ,της ψελλισε, ετσι απλα και μονοκομματα ,χωρις ενα κομπιασμα στη φωνη χωρις ενα σαρδαμ σ ολοκληρο το λογο του.Φταιω κι εγω της ειπε .
Αυτο ηταν ,της υποσχεθηκε πως θ αλλαξει. Θα σε προσεχω της ειπε ,θα σε κοιτω στα ματια. Θα σε προστατευω και θα σε φροντιζω.Κι εκεινη βουρκωσε. Κι ολοι οι φιλοι βουρκωσαν. Αληθεια το λεω .Ολοι. Θα ταν και 500.000 οι φιλοι.
Οπισθοχωρησε μεμιας και κεινη, και με μια κινηση λυτρωτικη χυθηκε ξανα στην αγκαλια του. Το λεω και ανατριχιαζω μα την παναγια! Και Γιωργακη μου εγω δεν εκανα τιποτα και παντα δικια σου θα μαι και δωσμου αλλη μια ευκαιρια οπως θα σου δωσω κι εγω και αλλα τετοια συγκινητικα. Κι ο Βαγγελας εμαθε τα νεα απ τις φιλες (ειπαμε παντα ταφος οι φιλες),πως εμεινε μπουκαλα και πολλα στενοχωρηθηκε . Φιλοι ομως που τον ειδανε αλλη στιγμη στου Μπαιρακταρη να τρωει διπιττα με τον Κωστα(ετερος της παρεας), μου ειπανε πως ακομα δεν μπορει να ξεχασει ο Βαγγελας τα καλλη της μικρης και πολυ το σκεφτεται στο μελλον να της την ξαναπεσει. Κι ειναι πολλοι οι φιλοι που το πιστευουν αυτο. Θα ναι και 500.000 οι φιλοι.
Τι αλλο θα δουμε πια παναγια μου, τι αλλο θα δουμε πια?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου