Νομος Παναγιωτοπουλου 3385/2005.Το παρτυ αρχισε το 2005!(Τι ισχυει με υπερωριες και καταργηση του 8ωρου) !

Ας τα ξαναπουμε, να το χωνεψουμε καλα καλα .

ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟ 3385/2005
Σε σχέση με το τι ίσχυε στο παρελθόν για το χρόνο εργασίας, οι αλλαγές συνοπτικά είναι οι ακόλουθες δύο:
Κατάργηση των διατάξεων του Ν.2874/2000 (Γιαννίτση) σχετικά με την αμοιβή των υπερωριών και επαναφορά σε ισχύ του προηγούμενου καθεστώτος
Ευνοϊκότεροι για τους εργοδότες όροι και διαδικασίες "διευθέτησης του χρόνου εργασίας" (κατάργησης οχταώρου)

Από 1η Οκτωβρίου 2005 τίθενται σε ισχύ οι διατάξεις του νέου εργασιακού νόμου 3385/2005 για τα χρονικά όρια και διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Με το νέο νόμο η κυβέρνηση ικανοποιεί πλήρως το πάγιο αίτημα των εργοδοτών για περαιτέρω μείωση του κόστους εργασίας και ακόμη μεγαλύτερη ευεξία στη διαχείρισης της απασχόλησης, σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι δοκιμάζονται ήδη σκληρά από τις χαμηλές αμοιβές και τη de facto κατάργηση του οκταώρου.
Πρακτικά, οι ρυθμίσεις του νέου νόμου σημαίνουν:

· Φθηνότερη εργασία και εντατικοποίηση της απασχόλησης

Ο νέος νόμος επαναφέρει σε ισχύ την πεντάωρη ανά εβδομάδα υπερεργασία. Τούτο σημαίνει ότι στις επιχειρήσεις όπου ισχύει συμβατικό ωράριο 40 ωρών εβδομαδιαίως, από 1/10/2005 ο εργοδότης έχει δικαίωμα, κατά την απόλυτη κρίση του, να επιβάλλει στον εργαζόμενο 5 ώρες επιπλέον εργασίας την εβδομάδα. Μάλιστα, η άρνηση του εργαζομένου να παράσχει την υπερεργασία συνιστά αυθαίρετη απουσία από την εργασία, γεγονός που, με τη συνδρομή και άλλων προϋποθέσεων, νομιμοποιεί τον εργοδότη να προχωρήσει σε απόλυση!
Η επαναφορά της 5ωρης υπερεργασίας αντικαθιστά τη ρύθμιση του προηγούμενου νόμου 2874/2000 για 3ωρη ιδιόρρυθμη υπερωρία, «ψαλιδίζοντας»έτσι ακόμη περισσότερο το κόστος των υπερωριών, προς όφελος των επιχειρήσεων.
Ενώ δηλαδή με το προηγούμενο καθεστώς η 44η και 45η ώρα απασχόλησης την εβδομάδα θεωρούνται υπερωρίες και αποζημιώνονται, αν μεν ήταν νόμιμες με 50% προσαύξησης στο καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, με το νέο νόμο οι 41η,42η,43η,44η και 45η ώρες απασχόλησης την εβδομάδα θεωρούνται «υπερεργασία» και αποζημιώνονται με 25% προσαύξηση στο καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, με φανερή τη μεγάλη εξοικονόμηση κόστους για τις επιχειρήσεις! Επιπλέον, η «υπερεργασία» του νέου νόμου είναι κατά πολύ φθηνότερη της «ιδιόρρυθμης υπερωρίες», αφού η πρώτη θα αποζημιώνεται με 25% προσαύξηση στο καταβαλλόμενο ωρομίσθιο.
Συμπέρασμα: Με το νέο νόμο ο εργοδότης δικαιούται να επιβάλλει στον εργαζόμενο ακόμη περισσότερη εργασία με χαμηλότερη αμοιβή. Σημειώνεται δε ότι στις επιχειρήσεις που ισχύει εβδομάδα 6 εργάσιμων ημερών όπως είναι π.χ. οι επιχειρήσεις γάλακτος, αναψυκτικών, απορρυπαντικών, αρτοποιίας, κρεοπώλες, περιοδεύοντες πωλητές, κ.λ.π., η υπερεργασία ανέρχεται σε 8 ώρες την εβδομάδα!
Επιπλέον, με το νέο νόμο μειώνεται το κόστος των παράνομων υπερωριών (εκείνων δηλαδή των υπερωριών που δεν έχουν εγκριθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας ή το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας).
Ενώ δηλαδή μέχρι σήμερα οι παράνομες υπερωρίες αποζημιώνονται με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 1505 (2,5 ωρομίσθια), από 1/10/2005 η προσαύξηση στο καταβαλλόμενο ωρομίσθιο θα είναι 100% (2 ωρομίσθια). Χαρακτηριστικό δε της επιθετικής προς τα εργασιακά δικαιώματα λογικής του νόμου είναι και το γεγονός ότι οι παράνομες υπερωρίες μετονομάζονται πλέον σε «κατ’ εξαίρεση υπερωρίες»!
Η μεγαλύτερη ανατροπή ωστόσο που φέρνει ο νέος νόμος για τις εργασιακές σχέσεις είναι η νομιμοποίηση της ακραίας ευελιξίας στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με αποτέλεσμα την τεράστια εξοικονόμηση υπερωριών από τις επιχειρήσεις και την ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση του κόστους εργασίας.
Σύμφωνα με το νέο νόμο, σε επιχειρήσεις όπου ισχύει ωράριο εργασίας 4 ωρών εβδομαδιαίως, ο εργαζόμενος μπορεί να υποχρεωθεί να δουλέψει έως και 10 ώρες ημερησίως για μια περίοδο έως και 2 μήνες, ενώ οι ώρες που υπερβαίνουν τις 40 ανά εβδομάδα αφαιρούνται από μια αντίστοιχη περίοδο που χαρακτηρίζεται ως «περίοδο μειωμένης απασχόλησης» και μπορεί ομοίως να φτάσει τους 2 μήνες.
Συνολικά επομένως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μπορεί να επιβληθεί για χρονικό διάστημα έως 4 μήνες ανά ημερολογιακό έτος, εκείνο δηλαδή το χρονικό διάστημα, το οποίο ο εργοδότης επιλέγει ως «περίοδο αιχμής» για την επιχείρηση του (π.χ. περίοδος εορτών για τα εμπορικά καταστήματα, κλπ.). Επιπλέον ο νέος νόμος δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη, κατά την περίοδο «μειωμένης απασχόλησης», να κατανείμει τις μειωμένες ώρες μέσα στην εβδομάδα όπως ο ίδιος κρίνει αποδοτικό για τη λειτουργία της επιχείρησης του.
Για παράδειγμα, αν ο εργαζόμενος στο πλαίσιο της διευθέτησης υποχρεωθεί να δουλέψει 50 ώρες την εβδομάδα για 2 μήνες (πράγμα που είναι τι ανώτατο δυνατό για την περίοδο «αυξημένης απασχόλησης» στο πλαίσιο της διευθέτησης ), τότε για τους επόμενους 2 μήνες (περίοδο «μειωμένης απασχόλησης») θα δουλέψει 30 ώρες την εβδομάδα, οι οποίες μπορούν να κατανεμηθούν από τον εργοδότη π.χ. σε 3 οκτάωρα, 1 εξάωρο και 1 μέρα ρεπό, ή 5 εξάωρα, κλπ.
Περαιτέρω, αν ο εργαζόμενος κληθεί, κατά τη περίοδο μειωμένης απασχόλησης, να προσφέρει π.χ. 6 ώρες εργασίας την ημέρα, τότε ο εργοδότης μπορεί στο πλαίσιο του διευθυντικού του δικαιώματος, να τοποθετήσει το εξάωρο όπως αυτός επιθυμεί μέσα στο συνήθως ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης.
Για παράδειγμα, αν το ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης είναι 9:00 με 17:00 ( ή 9:00 με 21:00 στην περίπτωση των εμπορικών καταστημάτων!), ο εργοδότης μπορεί να τοποθετήσει το εξάωρο 9:00 με 15:00 ή 11:00 με 17:00, κλπ., ανάλογα με το ποιες ώες θεωρεί «ώρες αιχμής» ή πιο παραγωγικές για την επιχείρηση του!
Επομένως, ο νέος νόμος προσφέρει στον εργοδότη άπειρες δυνατότητες για συνδυασμούς, εναλλαγές και παντός είδους «πειραματισμούς» με το ωράριο, με ταυτόχρονη μάλιστα εξοικονόμηση του κόστους από υπερωρίες, αφού καθ’ όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα αυξημένης και μειωμένης απασχόλησης η αμοιβή του εργαζομένου παραμένει σταθερή και αντιστοιχεί σε οκτώ ώρες ημερησίως, ανεξάρτητα αν ο εργαζόμενος απασχολείται 10 ή 9 ή 6 ώρες .

Έστω δηλαδή ότι εργαζόμενος απασχολήθηκε 50 ώρες την εβδομάδα κατά την περίοδο «αυξημένης απασχόλησης» και καλείται να δουλέψει για τους επόμενους δυο μήνες (δηλαδή την περίοδο «μειωμένης απασχόλησης») καταρχήν 30 ώρες την εβδομάδα.
Σύμφωνα με το νέο νόμο ο εργοδότης δικαιούται, πλέον των 30 αυτών ωρών την εβδομάδα, να επιβάλλει 5 ώρες υπερεργασία και νόμιμη υπερωριακή απασχόληση έως τη συμπλήρωση 46 ωρών, ούτως ώστε ο μέσος όρος των ωρών απασχόλησης καθ’ όλη την περίοδο της διευθέτησης να μην υπερβαίνει τις 48 ώρες! Είναι δε βέβαιο ότι οι πενιχρές προσαυξήσεις που προβλέπει ο νόμος για την υπερεργασία και τις νόμιμες υπερωρίες κατά την περίοδο της «μειωμένης απασχόλησης» (30% και 75% αντίστοιχα) δεν πρόκειται να μειώσουν την «όρεξη» της εργοδοτικής πλευράς για τη πρόσθετη εργασία, τη στιγμή που οι επιχειρήσεις θα έχουν ήδη ωφεληθεί από δωρεάν υπερωρίες κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα!
Σύμφωνα επομένως με τα «απλά μαθηματικά» του νέου νόμου, μπορεί ο εργαζόμενος στο πλαίσιο της «διευθέτησης» να βρεθεί να δουλεύει υπερωριακά, δηλαδή πέραν του οκταώρου, για χρονικό διάστημα έως 4 μήνες, με τις «ευλογίες» του νόμου και το μικρότερο δυνατό κόστος για τις επιχειρήσεις!
Η κατάφωρη επομένως παραβίαση του οκταώρου εισάγεται πλέον με τη μορφή νόμου στο πεδίο ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, εγκαταλείποντας τον εργαζόμενο ακόμη πιο αδύναμο απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία!
Αυτονόητα οι ανωτέρω ρυθμίσεις για τη διευθέτηση πλήττουν, περισσότερο από όλες τις κατηγορίες εργαζομένων, τις εργαζόμενες μητέρες, οι οποίες είναι ως επί το πλείστον επιφορτισμένες με μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ανατροφή των παιδιών. Πρέπει πάντως να τονίσει ότι οι διατάξεις του νέου νόμου για τη διευθέτηση δεν επηρεάζουν τις περιπτώσεις εργαζομένων γυναικών που κάνουν χρήση μειωμένου ωραρίου κατά μία ή δύο ώρες καθημερινά, αφού οι σχετικές νομοθετικές διατάξεις για την προστασία της μητρότητας είναι αναγκαστικού δικαίου και δεν υποσκελίζονται από τις ρυθμίσεις του νέου νόμου.
ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ !