28/9/07

στο χορταρι

Αγνο μου κινημα της νιοτης
σε κλαιω πινοντας τσιπουρα με Ηρακληδες
χαζευοντας απεναντι τα πιτσιρικια πως πηδουν μακρυα
κι αναθυμουμαι
πως σε φτυαριζαν τα κορακια στην κηδεια
και πως πετουσαν μεσ το λακκο σου το παρελθον μας
Αντι λουλουδια σου αφησα θυμαμαι
μια κιτρινισμενη αφισα κι ενα ευρω ποιος εγω
Κι υστερα γυρισα κι εφυγα
Σε ενα μπαλκονι ειδα μια κυρια να τιναζει
ενα πρασινο σεντονι
και στην πλατεια ενα ζευγαρι να φιλιεται με παθος
Κι εγω
να μεινω μονος ενιωθα θυμαμαι
για λιγο
σ ενα παγκακι επανω
να μην μιλησω σ ανθρωπο
μοναχα στο χορταρι
να πιασω κουβεντα
που με καταλαβαινει
που το παταν κι αυτο
κι οσο αντεχει
επιμενει
να κοιτα τον ουρανο
και μεσα απ τα συννεφα
το ηλιο να προσμενει
οσο αντεχει

Δεν υπάρχουν σχόλια: