12/7/07

Παρνηθα σωτηριον ετος 2007


Ποσο πολυ μπορει να σε πικρανει μια εικονα
που να μη βρισκεις λογια να το πεις
ουτε τη δυναμη να κλαψεις
ουτε κουραγιο να καταραστεις
τι να ναι αυτο που μας αφηνει
αδιαφορους μετα το πρωτο αχ
ποιος να το βρει και πως να το αλλαξει
ποια επιτελους προσευχη να μας φυλαξει
δε μας χρειαζοντε μοναχα μας αξιζουν
ολοι μαζι βουδας χριστος κι αλλαχ

2 σχόλια:

crystal είπε...

Αυτή τη φρίκη να την δείχνεις κάθε μέρα.
Να μην την ξεχάσουμε ποτέ.
Να προσπαθήσουμε να μην την ξαναζήσουμε.
Είναι άραγε πιθανό;
Αμφιβάλλω πολύ.
Τα οικοπεδάκια τελειώνουν σιγά-σιγά.
Χρειαζόμαστε και άλλη γη για τσιμεντοποίηση και 'οικονομική ανάπτυξη'.
Τα ελάφια και τα άλλα ζώα του δάσους δεν μας χρειάζονται.
Δεν φέρνουν 'οικονομική ανάπτυξη'.
Μόνο ομορφιά και υγεία στη ζωή μας.
Ποιός τα έχει ανάγκη;

crystal είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.