2/7/07

το μπανιο των "ζωων"


Παραλια Πευκιας στο Ξυλοκαστρο.
Κυριακη απομεσημερο με λιγο κοσμο(ευτυχως) και παραδιπλα δυο κυριες με τον ευμεγεθη σκυλο τους μαζι με τον αυστριακο φιλο τους και τον σκυλο του ,ολοι μαζι κανουνε το μπανιο τους ανθρωποι και ζωα.
Ωσπου ,εντελως ξαφνικα ,ακουγεται απο τα τριαντα-σαραντα μετρα μακρυα με δυνατη κι αγριεμενη φωνη -ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΕΕΕΕΕΕ !!!
Ο "κυριος"φαινοταν τσαμπουκαλεμενος για την ενοχληση του ιδιου αλλα και των διπλανων λουομενων ηλικιομενων αλλα και παιδιων απο τους "αναγωγους" αλλα η απαντηση του ηρθε αμεση.-Γιατι σε πειραξε και τα βαζεις με το σκυλι? Η ανταπαντηση (σεβομενη φυσικα την παρουσια μεγαλων οπως ειπαμε αλλα και παιδιων)? -ΓΙΑΤΙ ΣΟΥ ΘΕΙΞΑΜΕ ΤΟΝ ΕΡΑΣΤΗ?
Ετσι λοιπον αρχισε ενα νεο ελληνικοτατο επεισοδιο ,ενα σαν χιλιαδες αλλα που διαδραματιζοντε καθημερινως μεταξυ των "αγαπημενων" νεοελληνων συμπατριωτων μας και οπως καταλαβαινετε συνεχιστηκε με τις γνωστες ομοβροντιες μπινελικιων και ανταλλαγες καθε ειδους κοσμητικων επιθετων.
Φυσικα ολα αυτα μεχρι να καταφθασει στον εκπληκτικο χρονο (για μεσημερι Ιουλιου με 38οC ) των δεκαπεντε λεπτων η αγαπημενη μας αστυνομια που στο μεταξυ ειχε προλαβει να καλεσει ο Κυριος-θυμα της υποθεσης.
Αστυνομια ,που μπορει ευκολα κανεις να υποθεσει με τι θα μπορουσε να ασχολειτε μια τετοια ωρα(φραπε,ταβλι,πρεφα κλπ) αφου ετσι κι αλλιως τιποτα αλλο συνταρακτικο δε φαινοταν ως εκεινη την ωρα να συμβαινει στο Ξυλοκαστρο και η Παρνηθα ειχε ηδη γινει σταχτη απο προχθες και χωρις την παρουσια της μαλιστα.
Αστυνομια ,τα οργανα της οποιας που ανελαβαν την δυσκολη αυτη αποστολη επισης ευκολα μπορουμε να φανταστουμε τι καντηλια εριχναν μεσα τους για την ατυχια και την γκαντεμια τους τετοια ωρα να βουλιαζουν στην καυτη αμμο του Πευκια μεσ τη ατσαλακωτη στολη τους για δυο κολοσκυλα,για την κολοπροαγωγη που τους εταξαν αλλα παρα τα χιλια οσα τραβανε στο καθηκον,τις θυσιες και τα βασανα τους ολο ερχετε κι ολο την περιμενουν,για τον μισθο πεινας που εισπρατουν και γενικα για το κακο το ριζικο τους.
Βεβαια ο κυριος-θυμα αν ειχε τροπους καλυτερους των αναγωγων κυριων δεν θα τους ειχε κραξει με γαιδουροφωναρες εξ αποστασεως αλλα θα τους εκανε το παραπονο του διακριτικα και κατ ιδιαν.
Αν οντως δεν καιγοτανε μονο για την παρτη του αλλα για το γενικο καλο δεν θα μπινελικιαζοταν μαζι τους αλλα με επιχειρηματα θα προσπαθουσε να τους εξηγησει τα πως και τα γιατι του αιτηματος του, ευελπιστωντας οι..αναγωγες κυριες να καταλαβουν πραγματικα το λαθος τους και να μην ενοχλησουν και στο μελλον κανεναν αλλο δυστυχη λουομενο.
Δεν γνωριζω πραγματικα τι λεει ο νομος σε μια τετοια περιπτωση ουτε εχω εντρυφυσει στα των δικαιωματων των ζωων .
Ξερω ομως οτι οσο οι συμπεριφορες μας τοσο λιγο διαφερουν απ αυτες των τετραποδων φιλων μας ,τοτε μπορουμε ολοι να ειμαστε σιγουροι οτι παντα θα μπορουμε να απολαμβανουμε τις απολαυσεις του μπανιου μας με" ψυχαγωγιες-θεαματα" τετοιου ειδους επιβεβαιωνοντας την υψηλη αρχαιοελληνικη καταγωγη μας αναμεταξυ μας αλλα και στους ευρωπαιους επισκεπτες και μελλοντικους συμπολιτες μας.

1 σχόλιο:

crystal είπε...

Συμφωνώ ότι ο "κύριος-θύμα" ήταν εξαιρετικά ανάγωγος και ξεσήκωσε με τις αγριοφωνάρες του όλους τους λουόμενους. Θα έπρεπε να είναι πιό διακριτικός και ίσως σε αυτή την περίπτωση να είχε επιτύχει το σκοπό του, χωρίς να προσβάλλει τις κυρίες και το σκύλο τους αλλά και χωρίς να ενοχλήσει τους παρεβρισκόμενους.
Από την άλλη πλευρά όμως, και οι κυρίες θα έπρεπε να είναι πιο διακριτικές και πιο ... φιλόζωες. Τόση ταλαιπωρία για το ξυρισμένο λυκόσκυλο και το μαλλιαρό μαύρο τετράποδο φίλο του εκ Αυστρίας... Μέσα στον καυτό ήλιο του μεσημεριού με καύσωνα, να μην αφήνουν τα τετράποδα οι "φιλόζωες" να ξαποστάσουν λίγο στον ίσκιο. Αλλά όχι. Έπρεπε να παίζουν όλη την ώρα μαζί τους στη θάλασσα. Και τι να σου κάνουν και τα δίσμοιρα τετράποδα. Και τα σαλάκια τους θα αφήσουν στη θάλασσα, και τα τσισάκια τους και ποιος ξέρει και τι άλλο. Και παραδίπλα να τσαλαβουτάνε τα παιδάκια μας. Ε, δεν είναι και ότι καλύτερο. Δε λέω, ας κάνουν και μια βουτιά τα σκυλάκια, αλλά όχι να τσαλαβουτούν στη θάλασσα πιο πολύ ώρα και από τα παιδάκια. Διότι ως γνωστόν, η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του διπλανού μας. Και δεν είμαστε όλοι τόοοσο "φιλόζωοι"...