24/4/08

Σαν τις ρεπλίκες


Το ρολόι στο χέρι
που μικρός δεν φόραγες ποτέ
τώρα πανάκριβα το πλήρωσες
και το θαυμάζεις
.
Να σου δείχνει
τη μέρα, να σβήνει στο δείλι
την ώρα, να χάνεται στην προσδοκία
τα λεπτά, να ρέουν στην αναμονή
τα δευτερόλεπτα, στην ηδονή να λαχανιάζουν
.
Μα τα δέκατα να παραμένουν
από υπερβολική ταχύτητα εντέλει ακίνητα
πάντα εκεί τα δέκατα
του πυρετού
κρυμμένα κάτω απ' το χρυσό σου
κι από το κίτρινο του άπιαστου
.
Όλα είναι εκεί τώρα
να σου θυμίζουν
το μάταιο να πληγώνει,
το προσωρινό να χωρίζει,
το λίγο να πεθαίνει
.
και συ να παρακαλάς
ο πανάκριβος χρονογράφος σου
να σου φερθεί με λίγη αγάπη
και κατανόηση
.
να σταματάει που και που
σαν τις ρεπλίκες που πουλάνε στο λιμάνι
να σου χαρίζει μια ανάσα στο αλλού
.
Χορτάτος τώρα πια
αυτό παρακαλάς κι ας μην το ξέρεις

6 σχόλια:

Unknown είπε...

...έξω απ' τον χρόνο είναι το "αλλού" ,εκεί που όλα σταματούν κι εκεί που οι ανάσες ζωντανεύουν, μιλούν και υπάρχουν...

...κοίτα "ανάμεσα"...και θα δεις κάτι από λάμψη να αχνοφαίνεται...

Φιλιά βρόχινα...

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Νεραιδα, αυτο το "αναμεσα" ειναι το δυσκολο να βρεις...
Φιλια.

Vicky είπε...

Χρόνια πολλά και σε σένα, να είσαι καλά.

ceralex είπε...

μια ανάσα στο αλλού πήρα... και επέστρεψα!

Να είσαι πάντα μα πάντα καλά!

Δινονόη είπε...

Το παρον ειναι το μελλον του χθες....
Ωραιο ποιημα. Καλο μηνα να εχεις αγαπητε.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

ceralex, δινονοη ευχαριστω κι επισης.