...περιπλανώμενος σε αυτή τη γιγαντιαία αράχνη, το Μετρό του Παρισιού, πέφτω πάνω σε μια αφίσα, στη στάση Crimee. Μοιάζει με γκράφιτι, σαν αυτά που συναντάς στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές όπου μένουν μαύροι, Άραβες και Ασιάτες. Πάνω στην αφίσα, δίπλα στα μελαχρινά πρόσωπα, αναγράφονται τα ονόματα: Αμόκ, Χαμέντ, Ακίμ. Είναι τα «καινούργια» γαλλικά ονόματα, εκείνα που έφερε μαζί της η μετανάστευση.
Στη μέση της αφίσας αναγράφεται:
«Είμαστε όλοι μετανάστες από κάπου».
Η αφίσα είναι μέρος μιας κυβερνητικής εκστρατείας για την καταπολέμηση του ρατσισμού και την ένταξη των μεταναστών. Μεταφρασμένη με άλλα λόγια η αφίσα σημαίνει: «Γάλλος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι».
Μόνο που, όπως μου εξηγεί ο Αζίς, Γάλλος αραβικής καταγωγής, υπάρχουν χίλιοι τρόποι που σου θυμίζουν ότι δεν είσαι εντελώς Γάλλος.
Κατά κανόνα, οι Γάλλοι αστυνομικοί, δεν σταματούν για ελέγχους τους λευκούς Γάλλους αλλά τους μελαψούς και τους μαύρους. Οι μαύροι στο Παρίσι θεωρούνται σικ, αλλά εάν είσαι μαύρος και ζητάς σπίτι σε μεσιτικό γραφείο έχεις πολλές πιθανότητες να ακούσεις την εξής απάντηση: «Λυπούμαστε κύριε/κυρία, αλλά δεν υπάρχει κανένα σπίτι διαθέσιμο στην τιμή που ζητήσατε».
Εάν είσαι λευκός όμως, υπάρχει μια λίστα με 300 διαθέσιμα διαμερίσματα.
Αν είσαι Γάλλος αραβικής καταγωγής ή με μαύρη επιδερμίδα, πτυχιούχος του γαλλικού ρεπουμπλικανού σχολείου και στέλνεις το βιογραφικό σου σε εταιρείες ζητώντας δουλειά, το πιθανότερο είναι να μη σου απαντήσουν ποτέ. Ακόμα πιο πιθανό είναι να σου απαντήσουν «η αίτησή σας απορρίπτεται». (Ενώ ο Αζίς μιλούσε, μου ήρθε στο μυαλό η ερώτηση ενός μαύρου μετανάστη στη Αθήνα:
«Έχεις δει ποτέ μαύρο ή μαύρη σερβιτόρα στην Αθήνα;».
Μετά σκέφτηκα τον μαύρο μικροπωλητή που σκοτώθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αυτοκτόνησε είπαν. Ίσως έπασχε από παραισθήσεις. Του φάνηκε στα καλά καθούμενα ότι τον κυνηγούσαν αστυνομικοί και πήδηξε στο κενό.
Όπως ο Σουηδός συγγραφέας Στρίντμπεργκ, διάσημος flâneur και αυτός. Έπασχε από παραισθήσεις και ένιωθε στα καλά καθούμενα τη γη κατά μήκος της λεωφόρου Ντελ΄ Οπερά να τρέμει. Ίσως, κάπως έτσι να το ΄παθε και ο άτυχος Νιγηριανός μικροπωλητής...).
...Το υπουργειο ταυτοτητας του Σαρκοζι.
...Το υπουργειο ταυτοτητας του Σαρκοζι.
Βλέποντας την αφίσα στη στάση Crimee, θυμήθηκα το υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας που έφτιαξε πρόσφατα ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Για την ακρίβεια, η πλήρης ονομασία είναι: «Υπουργείο Μετανάστευσης, Ένταξης, Εθνικής Ταυτότητας και Ισότιμης Ανάπτυξης»!
Οι ατάλαντοι συγγραφείς είναι φλύαροι και βαρύγδουποι.
Με τον ίδιο τρόπο και η πολιτική, όταν δεν θέλει ή αδυνατεί να αντιμετωπίζει την ουσία των πραγμάτων, φτιάχνει υπουργεία με βαρύγδουπες ονομασίες και μήκος σπαγγέτι...
Πως μετριεται η αγαπη για μια χωρα?
Ο Σαρκοζί είπε για τους μετανάστες: «Αγαπήστε τη Γαλλία ή φύγετε από εδώ!»...
Εγώ θα του έλεγα το εξής: εγώ δεν αγαπώ τη χώρα όπου γεννήθηκα.
Γιατί δεν την αγαπώ;
Έχει ο κύριος Σαρκοζί να μου πει κάτι επί τούτου;
Δεν την αγαπώ γιατί έζησα τη βία, γιατί δεν μου δόθηκε μια ευκαιρία.
Σε τελευταία ανάλυση, πώς μετριέται άραγε η αγάπη για μια χώρα;
Γνωρίζω «καθαρόαιμους Γάλλους», ειδικά όσοι βρίσκονται στον πάτο της κοινωνίας, που βρίζουν τις αρχές, τη Γαλλία. Θα τους απελάσουν άραγε; Τέτοια συνθήματα λέγονται συνήθως για να καλύψουν τα κοινωνικά προβλήματα...
απο το blog του Μιχαλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου